Verslag van de KNJV proef in Beesd op 10 augustus 2007 met Imre
Om 6.00 uur 's morgens ging de wekker. Ik hoorde de regen tegen het raam tikken en denk terug aan twee jaar geleden toen we ook al zoveel regen te verduren kregen tijdens de proef in Beesd. Ik zou met Imre en Floran naar Beesd afreizen maar helaas heb ik Floran terug moeten trekken omdat ze loops geworden was. Het werd dus een relax dagje met Imre die voor het eerst mee ging. Ik verwachtte er niet veel van, niet omdat ze het niet kan maar omdat ze nog heel onstabiel is. Toen ik naar Beesd reed hield het op met regenen en kon ik mijn regenkloffie in de auto laten liggen.
Na het welkom begonnen wij met het houden van de aangewezen plaats. Ik heb trauma's overgehouden van de proef in Vriezenveen dus ik begon niet echt lekker. De hond ging na mijn down keurig liggen en ik bad dat ze dat twee minuten vol bleef houden. Vanuit mijn plek achter de boom zag ik dat ze ging staan. Alsjeblieft, blijf waar je bent. Gelukkig deed ze dat ook en ging ze na te hebben gezeten weer liggen. Keurmeester Neggers vond het een zeven waard waar ik heel blij mee was.
Daarna kwam het kort apport te land en het apport uit diep water aan bod: beiden een nul. Imre ging als een speer naar het konijn, constateerde de dood en liep vervolgens verder om te kijken of er niets anders te apporteren viel. Het leek of ze dacht: jij ligt hier straks ook nog wel, ik ga eerst nuttigere dingen doen. Hoe dan ook, ze bracht hem op mijn verzoek niet binnen en de nul was een feit. Bij het apport uit water voelde ze voorzichtig de temperatuur en besloot dat het een tikje te koud was voor een zwempartijtje. "Laat maar", zei ik. "Hoe komt die eend er nou uit?" vroeg keurmeester Joosen waarop mijn antwoord was: "wie heeft hem er in gegooid?" Uiteindelijk kreeg ik Imre zo gek dat ze toch het water in ging. Normaal is dit haar favoriete onderdeel en hangt ze in de lijn. Ik heb het nooit 's ochtends vroeg geoefend dus daar zal het wel aan gelegen hebben.
Aangezien er toch al nullen waren besloot ik ook de B proeven maar te doen. Het zou een leuke training zijn. We mochten naar het verloren zoeken. Imre nam prima diepte maar moest toch even plassen. Ze kwam netjes met de eend terug. Keurmeester mevrouw Huisman vond het knap werk voor zo'n jong hondje. Ze gaf een negen voor de proef.
Daarna kwam het markeren aan de beurt. Imre ging uitstekend naar de eend, constateerde wederom dat die dood was en ging rustig het veld erachter uitkammen. Wat ik ook floot, ze kwam niet. Ik heb haar uiteindelijk gehaald zodat ze verder konden met de proef. Het moge duidelijk zijn dat ook deze proef een nul opleverde.
Als laatste gingen we aangelijnd en los volgen en uitsturen en komen op bevel: een zeven en een nul. Het volgen ging niet perfect. Imre snuffelde veel. Er was ook veel te snuffelen. Het uitsturen ging prima: er gingen een aantal zwaluwen op die ze achterna joeg. Helaas kwam ze niet 1 2 3 terug en ook dat was dus een nul!
Het over water hebben we niet gedaan want dat hebben we nauwelijks geoefend en het is niet gemakkelijk in Beesd.
Al met al een leuke dag gehad ondanks de vier nullen. Imre is nog jong, ze komt er wel. Het is opvallend dat ze bij de zoekopdrachten altijd met het wild terug komt maar dat ze het laat liggen als het opgegooid wordt. Kennelijk vindt ze het dan niet nodig om het te brengen. We hadden het er immers toch niet neer hoeven gooien?
Volgende keer beter!
vrijdag 10 augustus 2007
zaterdag 4 augustus 2007
Verslag van de KNJV proef in Vriezenveen op 4 augustus 2007 met Floran
Verslag van de KNJV proef in Vriezenveen op 4 augustus 2007 met Floran
's Morgens ben ik al vroeg opgestaan om eerst alle honden (momenteel 7 i.v.m logees) uit te laten en van eten te voorzien. Daarna de tas ingepakt en om half zeven vertrokken naar Vriezenveen. Floran was in goede doen de laatste tijd dus ik had goede hoop op een leuke dag. Het weer werkte ook mee: niet echt té warm maar lekker zonnig.
We begonnen de dag met het houden van de aangewezen plaats. Normaal gesproken altijd goed voor een tien dus ik had geen enkele reden om te vermoeden dat het dit keer mis zou gaan...
Floran ging wel down maar wel weifelend. Ik liep weg en terwijl ik nog onderweg was kwam de dame achter me aan gesjokt. "Mevrouw, u mag uw hond nog één keer terug leggen" aldus keurmeester Bekkering. Aangezien de andere hond aan een man toebehoorde moest de boodschap wel voor mij bedoeld zijn. Ik leg Floran met een flinke correctie terug opdat ze nu toch echt zou moeten blijven liggen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ze gedroeg zich alsof ze dagelijks een pak rammel krijgt en liep direct weer achter mij aan. De nul stond genoteerd.
Ofschoon ik goed de smoor in had ben ik toch maar door gegaan want volgende week staat er opnieuw een proef op het programma. Bij de volgende proef, het kort apport te land die daar ook gehouden werd, was ik volledig de kluts kwijt. Ik had niet gezien dat het konijn al gegooid was en begreep dus niet dat ik de hond, die weliswaar helemaal startklaar zat, in mocht zetten. Toen zij uiteindelijk ging toen de keurmeester ja, toe maar tegen mij zei riep ik haar dus terug. "Wat doe je nou?" vroeg meneer Bekkering. Hij vond dat ik nog een tweede kans verdiende, die nul stond toch al, en dat ging prima. We kregen voor deze proef een tien.
Daarna gingen we volgen en vooruitsturen: beiden een tien. Floran volgde correct en ging prima vooruit en kwam, toen ik floot, direct terug.
De volgende proef was het apport uit water. We moesten een eindje van de kant af staan in een modderige blubzooi. Floran ging keurig op mijn "apport" te water en bracht de eend keurig model terug. Keurmeester Roos complimenteerde mij met zo'n mooi stabijtje die zo goed werk leverde. Ik heb hem maar even verteld dat het mooie stabijtje mijn dag al flink vergald had. Wederom hadden we een mooie tien.
Het volgende onderdeel was onze eerste B proef: het apport uit de dichte dekking. Op deze proef sneuvelden heel wat ervaren combinaties. Er liep een pad vlak langs de inzetplaats maar als de hond die zou volgen zou hij geen verwaaiing krijgen. Ik plantte mijn linkerbeen flink ver naar voren zodat Floran rechtuit zou gaan en niet op het pad zou komen. Ze had de eend redelijk snel gevonden en kwam wel over het pad terug. Aangezien ze mij niet kon zien en zo het wachtende publiek in zou lopen heb ik de plotseling opkomende kriebelhoest maar even weg gekucht. Keurmeester Slijkhuis gaf er een negen voor, "maar niet om het kuchje" zei hij. Floran had wat getreuzeld bij de eend. Overigens hadden veel voorjagers daar last van kriebel in de keel.
Het apport over water ging Floran gelukkig ook goed af: een tien. Keurmeester Lucas vond het een lust om te zien. Hij vond haar mooi rustig en beheerst werken. Dat compliment heb ik vaak gekregen.
Als laatste mochten we naar het markeren. Floran was mooi steady en ging in een goede lijn op weg. Ter plekke aangekomen trok ze direct naar de werpers en daarna pas naar de eend. Een dikke nul was het resultaat. Niet dat het me zo veel kon schelen want we lagen er toch al uit. Eigenlijk was die nul een pleister op de wonde: stel dat het een tien was geweest... Dan baalde ik nog ietsje meer dan ik al deed.
We hadden dus twee nullen, één negen en vijf tienen. Het was een leuke training zullen we maar zeggen. Volgende keer beter.
's Morgens ben ik al vroeg opgestaan om eerst alle honden (momenteel 7 i.v.m logees) uit te laten en van eten te voorzien. Daarna de tas ingepakt en om half zeven vertrokken naar Vriezenveen. Floran was in goede doen de laatste tijd dus ik had goede hoop op een leuke dag. Het weer werkte ook mee: niet echt té warm maar lekker zonnig.
We begonnen de dag met het houden van de aangewezen plaats. Normaal gesproken altijd goed voor een tien dus ik had geen enkele reden om te vermoeden dat het dit keer mis zou gaan...
Floran ging wel down maar wel weifelend. Ik liep weg en terwijl ik nog onderweg was kwam de dame achter me aan gesjokt. "Mevrouw, u mag uw hond nog één keer terug leggen" aldus keurmeester Bekkering. Aangezien de andere hond aan een man toebehoorde moest de boodschap wel voor mij bedoeld zijn. Ik leg Floran met een flinke correctie terug opdat ze nu toch echt zou moeten blijven liggen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ze gedroeg zich alsof ze dagelijks een pak rammel krijgt en liep direct weer achter mij aan. De nul stond genoteerd.
Ofschoon ik goed de smoor in had ben ik toch maar door gegaan want volgende week staat er opnieuw een proef op het programma. Bij de volgende proef, het kort apport te land die daar ook gehouden werd, was ik volledig de kluts kwijt. Ik had niet gezien dat het konijn al gegooid was en begreep dus niet dat ik de hond, die weliswaar helemaal startklaar zat, in mocht zetten. Toen zij uiteindelijk ging toen de keurmeester ja, toe maar tegen mij zei riep ik haar dus terug. "Wat doe je nou?" vroeg meneer Bekkering. Hij vond dat ik nog een tweede kans verdiende, die nul stond toch al, en dat ging prima. We kregen voor deze proef een tien.
Daarna gingen we volgen en vooruitsturen: beiden een tien. Floran volgde correct en ging prima vooruit en kwam, toen ik floot, direct terug.
De volgende proef was het apport uit water. We moesten een eindje van de kant af staan in een modderige blubzooi. Floran ging keurig op mijn "apport" te water en bracht de eend keurig model terug. Keurmeester Roos complimenteerde mij met zo'n mooi stabijtje die zo goed werk leverde. Ik heb hem maar even verteld dat het mooie stabijtje mijn dag al flink vergald had. Wederom hadden we een mooie tien.
Het volgende onderdeel was onze eerste B proef: het apport uit de dichte dekking. Op deze proef sneuvelden heel wat ervaren combinaties. Er liep een pad vlak langs de inzetplaats maar als de hond die zou volgen zou hij geen verwaaiing krijgen. Ik plantte mijn linkerbeen flink ver naar voren zodat Floran rechtuit zou gaan en niet op het pad zou komen. Ze had de eend redelijk snel gevonden en kwam wel over het pad terug. Aangezien ze mij niet kon zien en zo het wachtende publiek in zou lopen heb ik de plotseling opkomende kriebelhoest maar even weg gekucht. Keurmeester Slijkhuis gaf er een negen voor, "maar niet om het kuchje" zei hij. Floran had wat getreuzeld bij de eend. Overigens hadden veel voorjagers daar last van kriebel in de keel.
Het apport over water ging Floran gelukkig ook goed af: een tien. Keurmeester Lucas vond het een lust om te zien. Hij vond haar mooi rustig en beheerst werken. Dat compliment heb ik vaak gekregen.
Als laatste mochten we naar het markeren. Floran was mooi steady en ging in een goede lijn op weg. Ter plekke aangekomen trok ze direct naar de werpers en daarna pas naar de eend. Een dikke nul was het resultaat. Niet dat het me zo veel kon schelen want we lagen er toch al uit. Eigenlijk was die nul een pleister op de wonde: stel dat het een tien was geweest... Dan baalde ik nog ietsje meer dan ik al deed.
We hadden dus twee nullen, één negen en vijf tienen. Het was een leuke training zullen we maar zeggen. Volgende keer beter.
Abonneren op:
Posts (Atom)