Verslag van de KNJV proef in Beesd op 5 augustus 2011 met Imre

Na een paar jaartjes afwezigheid vanwege nesten van Imre zijn we weer van de partij. We hebben dit jaar de MAP training in Zwiep gevolgd maar we waren niet elke week present. Verder heb ik vanwege tijdgebrek weinig getraind met Imre. Pas gisteren hoorde ik dat ik mee mocht doen in Beesd want er waren afzeggingen. Gisteravond nog even een paar oefeningen gedaan waarbij Bertus de taak van werper op zich nam maar dat was niet zo'n succes. Bertus begrijpt het spelletje niet echt en bovendien vindt hij er niet veel aan om zich bezig te houden met de training. Om te voorkomen dat ons huwelijk in een echtscheiding verzandt vraag ik hem maar sporadisch, en alleen bij gebrek aan beters, om mij op de training te vergezellen. Imre werkte belabberd en ik zei al tegen Bertus dat ik ook níet kon gaan want het zou wellicht niets worden.
De volgende morgen sta ik om half zeven op om naar de proef in Beesd te gaan. Terwijl Bertus de honden uit laat eet ik mijn broodjes, drink mijn koffie en pak ik de tas in. Imre springt enthousiast de auto in als ze haar naam hoort noemen. Kennelijk heeft ze er zin in en ook qua weer belooft het een mooie dag te worden in deze natte zomer.

Eenmaal in Beesd op de Heerlijkheid de Mariënwaert (alleen van de naam al word ik blij) blijk ik aan de late kant te zijn. Ik kan direct doorlopen naar de dierenarts en daarna een eend uitzoeken. Ai, de nog overgebleven eenden waren van slechte kwaliteit. De eerste eend die ik kreeg was zo gehavend dat ik die geweigerd heb. De tweede leek beter maar eenmaal bij de eerste proef, het markeren, bleek dat er op de rug toch een flinke beschadiging zat. Na dit gemeld te hebben bij de organisatie kon de dag beginnen.
We begonnen dus met het markeren, de dood of de gladiolen zoals ik altijd zeg. Het werden gladiolen maar wel een heel klein bosje. Imre ging op mijn commando eerst recht vooruit, boog vervolgens heel ver af maar liep op een goed moment toch regelrecht naar de eend, nam het ding op en kwam met diezelfde omweg weer terug. Kennelijk had ze wel goed gemarkeerd maar koos om de een of andere vage reden een eigen route. De eend die ze bij zich had bleek niet mijn eend te zijn maar van de deelnemer na me. Keurmeester Neggers gunde ons een mager zesje waarmee ik verder wel tevreden was. De deelnemer na me werd op de hoogte gebracht van de eenden-switch en ondanks het feit dat ik hem verteld had dat mijn eend op de rug beschadigd was koos hij er voor om zijn hond met mijn eend te laten markeren. Helaas voor hem heeft zijn hond de eend nog verder toegetakeld waardoor hij gediskwalificeerd werd. Ofschoon ik hier niks aan doen kon vond ik het toch heel vervelend voor hem. Misschien had zijn hond dat niet gedaan met de gave eend, die de rest van de dag door ons gebruikt is.

Na het markeren moesten we naar het aangelijnd en los volgen en het vooruit sturen, beiden nog steeds onderdelen waar we nogal eens puntjes morsen, zo ook vandaag. Het volgen leverde een acht op want Imre maakt er telkens weer een achtervolging van als de lijn er af is. Het vooruitsturen ging maar heel moeizaam. Uiteindelijk was ze ver genoeg weg om haar terug te roepen maar ze vond het na zoveel aanmoediging om vooral bij me vandaan te gaan niet nodig om terug te komen. De keurmeester gaf ons een zes en daar had hij het grootste gelijk in.

Het apport over water werd op dezelfde plek gedaan als enkele jaren geleden toen ik met Floran in Beesd was. Het is nog steeds geen vanzelfsprekendheid dat Imre inderdaad over zwemt dus ik was lichtelijk nerveus. Op mijn commando vooruit over ging ze redelijk vlot te water en... zwom zowaar naar de overkant waar de eend snel gevonden was. Ze nam hem vlot op en bracht hem over land terug zoals een heleboel andere honden voor haar ook gedaan hadden. We verdienden een acht voor de uitvoering wat ik enigszins magertjes gewaardeerd vond.

De volgende proef was het apport uit de dichte dekking, eigenlijk altijd goed voor een ruime voldoende. Imre nam prima diepte en tekende goed op de verwaaiing. Ze pakte de eend vlot op en bracht hem keurig bij me waarmee de eerste tien op ons lijstje prijkte.

Het houden van de aangewezen plaats is doorgaans ook geen probleem en ook vandaag scoorde Imre een tien op dit onderdeel.

Nog twee proeven te gaan die in Beesd bij elkaar gevoegd zijn: het kort apport en het apport uit diep water. Het kort apport is nog steeds een onzekere factor... Imre wil het konijn wel eens rustig af lebberen in plaats van het te apporteren. Ik koos een mooi gaaf konijn uit en zette Imre met een "wacht" naast me neer. Het konijn werd geworpen en op mijn "apport" ging Imre er vlot naar toe, nam hem op, legde hem weer neer en kreeg een brul "apport, nu" naar de oren geslingerd, waarna ze besloot het ding op te pakken en onder luid geknor mee te brengen en model af te geven. "Goddank, die is binnen" dacht ik bij mezelf en ik was al in een euforiestemming omdat dit ons eerste B diploma zou zijn. Het apport uit water is nooit een probleem dus verwachtte ik dat nu ook niet. Imre bleef keurig wachten zoals ik dat van haar gewend ben. Op mijn commando "apport" ging ze vlot naar het water, bedacht dat haar huidje net weer een beetje droog was en besloot niet te gaan zwemmen. Ik maande haar nogmaals tot apporteren maar Imre bleef onverbiddelijk. "Het zal met toch niet gebeuren dat hier mijn B diploma sneuvelt" zei ik tegen keurmeester Goossens. Nog maar eens een heel dringend commando richting mijn hond wat uiteindelijk het gewenste resultaat gaf. We konden een acht en een zeven aan ons puntenlijstje toevoegen wat het totaal aantal punten op 61 bracht. Het is niet een geweldige cijferlijst maar de buit is binnen en het loopt op de volgende proeven iets relaxter.