Wandelen met Josette

oktober 2012: wandelen met Josette en de hounen.

Het laatste pupje van ons Murdzjennest wordt komend weekend gehaald. Ze mag nu samen met onze andere honden en met Josette en de honden mee wandelen in het Horsterpark. 

Waar zijn de snoepjes, hier zijn de snoepjes!

Josette deelt snoepjes dus heeft ze volop belangstelling van Imre, Floran, Amy, Does en Guusje. Haar eigen Aike is nog aan het strûnen in de bossen.

Imre heeft de tut die Josette zelf maakt. Gewoon twee lapjes stof, balletje er tussen al dan niet aan een koord, dicht naaien, uiteinden inknippen zodat er franjes ontstaan en klaar is de look-a-like van Wubba Kong. 

Does (Rivan) vindt de tut buitengewoon interessant.

Je kunt de hond leuk uitdagen met zo'n zelfgemaakt speeltje en áls het kapot gaat is het niet zo'n ramp. Voor de handel is het wat minder...

Does trekt uit alle macht om te winnen. Ze is nu nog kansloos maar daar komt ongetwijfeld verandering in!

Een vuurtoren als dummy

Juli 2012: we testen de vuurtoren die we nieuw in ons assortiment hebben.

We hebben een nieuw speeltje ingekocht: een dummy in de vorm van een vuurtoren die zoals de naam al doet vermoeden, rechtop als een reddingsboei in het water blijft staan. Er zit een werpkoordje aan en het ding weegt niet zoveel waardoor je hem behoorlijk ver in het water kunt werpen. 

Wat vliegt daar nou?

Bertus gooit het ding in de grote vijver van het Horsterpark. Guusje kijkt er naar maar onderneemt verder geen actie. Ze houdt niet zo van een nat pak. Ze is hier 7 weken drachtig.

Gelukkig vindt Imre het helemaal niet erg om een nat pak te krijgen. Zij zou zelfs nog in een wak springen als ze de kans kreeg. Ze zwemt vlot naar de vuurtoren en neemt hem netjes mee.

Imre komt met de vuurtoren naar de kant.

Ook Floran vindt het heerlijk om te mogen apporteren. Ze is kansloos als ze er om moet strijden met Imre of met Jessie dus die twee worden tevoren met een down en blijf op het droge gehouden.

Voor mij!

 Als Floran het apport op het droge heeft neemt ze het graag mee het veld op zodat ze er nog wat langer van kan genieten. Op mijn "apport" brengt ze hem netjes terug.

Hier Floran, breng jij hem maar op het droge

Jessie haalt de vuurtoren wel op maar laat hem graag los als één van de andere honden in de buurt is. In dit geval mag Floran het karweitje afmaken.

Floran vindt het een prachtspeeltje!

Wat een feestje is dit voor haar.

MAP training in het Horsterpark

Juni 2012: MAP training met de groep Stabij en Wetterhounen in het Horsterpark

Het is een mooie avond. We gaan met de trainingsgroep mappen (Meervoudige Apporteer Proeven - Problemen ;-)  in het Horsterpark. MAP training is altijd leuk en afwisselend. Er worden altijd twee of meer apporten gegooid en / of verstopt. Voorwaarde is wel dat de hond zelfstandig kan werken en goed onder appèl staat. Bovendien moet de hond uiteraard goed kunnen en willen apporteren.

Marianne gooit een dummy naar rechts die in het poeltje terecht komt. De hond ziet de dummy vliegen en hoort de plons.

Meteen daarna gooit ze een dummy naar rechts die in de grote vijver achter het riet terecht komt. Ook nu ziet de hond de dummy vliegen en hoort hij de plons. De hond moet onthouden waar de dummy's gevallen zijn.

Imre gaat eerst voor de rechter dummy

Die wordt snel gevonden

Netjes terug brengen.

en model afgeven

Daarna wordt Imre direct weer uitgestuurd op de tweede dummy die in de vijver ligt.

Ook die wordt snel gevonden en terug gebracht.

Lieuwe op weg naar de dummy

Ook hij had er geen problemen mee.

Hij geeft de dummy keurig zittend af

Ik had voor de gelegenheid Floran ook een keertje bij me.

Ze werkte als een tierelier op haar oude dag. (bijna 11 jaar)

Wat een aandacht heb ik van dat hondje!

Floran wacht op het commando "apport"

Voor Floran wordt maar 1 dummy gegooid maar Floran heeft de andere honden naar rechts zien gaan.

Ze zoekt dus ook rechts maar vindt daar niets.

Na wat dirigeerwerk gaat ze dan toch maar naar links de vijver in en vindt de dummy snel.

Ze vindt hem snel.

Als beloning gooi ik een paar dummy's voor haar die ze mag apporteren.

Bij de volgende oefening ziet de hond de dummy's vliegen maar niet vallen.

Imre aan de voet

Imre heeft één dummy gehaald en kijkt me vragend aan. Ik geef haar het commando "voet" zodat ze nog eens uitgestuurd kan worden.

Floran komt keurig terug

en geeft de dummy af zoals ik dat van haar gewend ben.

De honden hebben weer lekker gewerkt en de baasjes genoten!

Verslag van de KNJV proef in Zwiep met Imre op 19 september 2011

Imre is in goede doen, beter dan ik want ik kamp al een tijd met huidproblemen en daarvoor moet ik nu regelmatig naar het ziekenhuis. Ik heb getwijfeld of ik wel gaan moest en besloten het toch te doen omdat Imre's kans op een mooie B hier toch wel groot zijn. Tijdens de laatste trainingsavond op 5 september heeft ze een foutloos parcours gelopen en dat geeft de burger moed!
De wekker vertelt me dat het 5.00 uur is en dus tijd om op te staan. De wekker heeft me verder niet gewekt, ik was al de hele nacht wakker zoals ik de laatste tijd vaker hele nachten wakker lig van de jeuk die me vooral 's nachts treitert. Bertus is zo lief om met mij op te staan en de honden uit te laten terwijl ik mijn ontbijtje naar binnen werk en de tas in pak met proviand voor de dag. Imre staat me vol verwachting aan te kijken als ze de tas ziet en huppelt vrolijk de auto in. Ze heeft er duidelijk zin in!

In Zwiep aangekomen kiezen we een mooi eendje uit, drinken nog een bakje koffie en gaan naar de eerste proef: het aangelijnd en los volgen en het vooruitsturen en komen op bevel. Op deze proeven mag je naar mijn mening geen punten verliezen maar met Imre is dat nog een heikel punt en het levert ons doorgaans een krappe 7 op. Vandaag prijkte voor beide onderdelen een mooie 9 op mijn lijstje want Imre volgde als een zonnetje en ik hoefde haar maar één keer middels een klopje op mijn been weer aan de voet te krijgen. Het vooruitsturen ging enigszins moeizaam maar met drie commando's was ze toch op acceptabele afstand en mocht ik haar influiten waarna ze als een speer naar me toe kwam.

Het volgende onderdeel was het houden van de aangewezen plaats wat zoals gewoonlijk een 10 opleverde en het kort apport waar we een 9 voor verdienden. Imre kon alvast de verrichtingen van een andere hond aanschouwen die een beetje enthousiast met het konijn omsprong wat hem een paar punten kostte. Imre werd er lekker gretig van en eenmaal aan de beurt rende ze in een flink tempo naar het konijn, nam deze direct op en kwam er mee terug maar liep er mee naar de kist die open naast me stond met daarin de konijnen. Een klopje op mijn been om haar er aan te herinneren dat het beest bij mij gebracht moet worden kostte me een punt. Eigenlijk had die kist daar natuurlijk nooit open mogen staan...

We gaan naar het verloren apport uit de dichte dekking wat ons een 10 opleverde. Imre nam mooi diepte en had de eend zo gevonden. Ze kwam er direct mee terug en gaf het model af zoals ik van haar gewend ben.

Onderweg naar het water, een wandeling van een kleine kilometer, kwamen we langs het markeren waar op dat moment niemand wachtte. Dat eerst maar even doen dan hebben we dat maar gehad. Helaas besloot de keurmeester eerst een koffiepauze te pakken en ondertussen kwam er een hele groep bij waarvan de tassen voor mijn tas werden gezet. Wat een korte wachttijd had moeten zijn werd toch nog een lange zit. Eenmaal aan de beurt gaat Imre op mijn 'apport' in volle vaart via het paadje dat ontstaan is door alle voorgangers naar de eend. Het ziet er veelbelovend uit... Helaas loopt ze te ver door en gaat richting de werpers. "Dat is nou jammer" vond de keurmeester die de 10 al bijna genoteerd had. Ja, dat is nou jammer. Imre had de pech dat de werpers de eend iets minder ver gegooid hadden waardoor zij boven de wind liep en de eend die rechts van het paadje lag in plaats van links, op nog geen halve meter miste. Domme pech, niet meer niet minder. Geen fout van mij en ook het hondje treft geen schuld. Zij kwam enthousiast naar me toe met de eend in de bek en ik beloon haar voor deze prestatie. Weet zij veel dat deze proef een dikke onvoldoende opleverde!

Ofschoon ik natuurlijk baal als een stekker ga ik nog wel naar het water om mijn C diploma veilig te stellen. Het apport uit diep water bracht een 10 op mijn mooie scorelijst en daarmee was het C diploma binnen met 47 punten. Het apport over water heb ik gelaten voor wat het was omdat er een heleboel combinaties voor me waren en ik 's middags naar het ziekenhuis moest. Bovendien viel er toch niets meer te halen.

We hebben het best goed gedaan dit jaar. Imre heeft mij overtuigd van haar kunnen en ik ben er zeker van dat ze op deze laatste proef een mooie B had gehaald als het markeren goed was gegaan. Drie proeven, drie diploma's met steeds betere cijfers.
Imre is een heerlijk hondje om mee te werken!

Verslag van de KNJV proef in Gendringen (Voorst) met Imre op 27 augustus 2011

27 Augustus 2011, Imre's 5e verjaardag. Het zou mooi zijn als we dat kunnen vieren met een beter B diploma dan in Beesd want dit hondje heeft het in zich om mooie punten te scoren. Het komt er alleen nog niet altijd uit want dit hondje is ook een behoorlijk eigenzinnige Fries met een flinke kop er op. Het is altijd weer een gezellig treffen in de achterhoek en ofschoon ik verre van goed in orde ben door een flinke huidinfectie en een oorontsteking heb ik veel zin in deze dag. Na de keuring zoek ik een mooie eend uit, drink een kop koffie met krentenwegge en wacht in alle rust op de start van de proeven.

We begonnen met het eerste verplichte onderdeel apport uit diep water. De deelnemers voor ons scoorden magere zesjes en zo hier en daar een zeven en er kwam al commentaar dat het poeltje te ondiep was en dat de honden gemakkelijk om konden lopen. Imre stond te steigeren aan de lijn van opwinding. Ik heb haar enthousiasme getemperd door haar rustig down te leggen. Eenmaal aan de beurt kon ze nog net de passie bedwingen en te wachten tot ik haar het commando gaf. Ofschoon de eend aan de overkant in het riet terecht kwam en Imre met hetzelfde gemak om had kunnen lopen ging ze direct te water, zwom keurig naar de eend, nam hem op en draaide zich om, om ook via het water terug te komen. "Mevrouw, ik schrijf een tien voor u op" zei keurmeester Moerkens en daarmee was de eerste tien op deze proef een feit en de dag voor ons prettig begonnen.

In Voorst ben je verder vrij om je eigen looproute te bepalen en ik besloot eerst naar het apport uit de dichte dekking te gaan. We moesten even wachten en terwijl ik daar zat zag ik regelmatig honden uit het bos komen op plekken waar ze niet uit het bos zouden moeten komen en al helemaal niet zonder eend. Hopelijk pakt Imre zometeen niet dat spoor...
Imre nam prima diepte en tekende goed op de verwaaiing, pakte direct de eend op en kwam luid knorrend naar me toe om het apport model af te geven. "Een tien" vond keurmeester Starink waarmee er dus twee tienen op mijn lijstje prijkten.

Bij het houden van de aangewezen plaats stond niemand te wachten en waren we zo aan de beurt. Imre werd down gelegd en toen ik terug mocht komen van de keurmeester lag ze er nog net zo. Wederom een tien op mijn puntenlijst. Als deze trend zich de rest van de dag zo doorzet worden we dagwinnaar!

Bij het markeren was het een lange wacht maar het was nog vroeg en het moet er toch van komen. Toen we eindelijk aan de beurt waren was Imre's geduld op en wachtte ze niet op mijn commando maar spurtte weg toen de eend eenmaal gegooid was. Gelukkig kon ik haar direct afstoppen waarna ze alsnog mocht apporteren toen ik haar dat zei. Ze nam weer een zelfde omweg als in Beesd, (wat dat voor gekkigheid is...) kwam bij de eend en liep vervolgens in een behoorlijk rechte lijn naar mij terug. De eerste puntjes werden hier gemorst maar met een zeven was ik nog in de race.

Het aangelijnd en los volgen ging gelukkig beter dan in Beesd en het leverde ons een acht op. Helemaal foutloos zoals Floran dat kon wil bij Imre maar niet lukken. Daarvoor is dit Friese gedrocht veel te zelfstandig. Het vooruitsturen kostte me weer meer commando's dan me lief was maar het terug komen ging wel wat beter dan in Beesd. Ik was verbaasd over het cijfer wat de keurmeester ons gunde: een acht. Als hij had gezegd dat het een zes was had ik hem ook geloofd. Hij nam nog even de tijd om me van tips en trucs te voorzien om het vooruitsturen te oefenen. Hij zag dat ik dat altijd met een dummy deed want de hond ging zoeken en hij raadde me aan om dat niet meer te doen.

Het volgende onderdeel waar we nog naar toe moesten was het apport over diep water. Ik zette mijn tas met de eend neer en wachtte op de oproep. Dat duurde en duurde en op een gegeven moment merkte ik dat mensen die ver na mij bij de proef aankwamen eerder opgeroepen werden dan ik. Het bleek dat ze op nummer werkten en tja, als je dan nummer 86 bent dan gaan er nogal wat voor met een lager nummer. We kwamen uiteindelijk toch nog aan de beurt en mochten samen oplopen met twee Münsterlanders die voor ons waren. Deze twee Münsterlanders hadden allebei hetzelfde gebrek: ze zwommen vlot over maar gingen vervolgens het weiland door alvorens ze naar de eend gingen die heel gemakkelijk recht aan de overkant van het water in het weiland lag. De honden werden met ferme commando's en wat dirigeerwerk in de juiste richting geholpen en brachten de eend binnen waardoor ze toch nog een krappe voldoende verdienden. Toen Imre het commando "over" kreeg bedacht de dame dat ze al genoeg gezwommen had vandaag en weigerde te water te gaan. Nog maar eens opnieuw inzetten na haar even bij de kladden te hebben gepakt, al was dat wel met zachte hand, en haar even te hebben toegesproken. Na heel veel getreuzel ging ze uiteindelijk te water. Keurmeester Mastenbroek vond dat ik al mijn credits verder verspeeld had en gaf aan dat ik verder niets meer mocht zeggen. Bidden dan maar dat Imre gelijk op de eend loopt... Helaas, Imre is een prima slepenhondje en dat bewees ze nu ook weer door het traject van de vorige twee honden over het weiland exact zo af te leggen. "Roep haar maar binnen, dit duurt veel te lang". Einde B diploma! Imre liet zich niet zomaar overhalen om zonder eend naar me toe te komen dus het had wat voeten in aarde maar ze kwam op een goed moment toch maar, zich van geen kwaad bewust.
Om toch nog een C diploma te bemachtigen moesten we nog naar het kort apport. Het konijn werd geworpen en Imre vloog er vol enthousiasme naar toe. Eenmaal bij het konijn wilde ze naar mijn idee weer beginnen met het beest af te lebberen dus met een ferm "apport, nu" heb ik haar daar van weerhouden en besloot ze aan mijn dringende verzoek gehoor te geven waarmee we een acht incasseerden.

Imre apporteert de eend. (Foto Jaap Verwiel)

Een C diploma, daar, waar ik mijn zinnen op een betere B dan in Beesd had gezet. Jammer, maar ik ben er wel van overtuigd dat dit hondje heel wat meer in haar mars heeft dan hetgeen er tot nu toe uitkomt. Ze is veel beter dirigeerbaar en heeft meer passie dan haar moeder Floran, waarmee ik trouwens mooie proeven gelopen heb en die op jacht mooi werk heeft laten zien. We richten ons nu maar op ons laatste optreden dit seizoen: de proef in Zwiep op 19 september.

Verslag van de KNJV proef in Beesd op 5 augustus 2011 met Imre

Na een paar jaartjes afwezigheid vanwege nesten van Imre zijn we weer van de partij. We hebben dit jaar de MAP training in Zwiep gevolgd maar we waren niet elke week present. Verder heb ik vanwege tijdgebrek weinig getraind met Imre. Pas gisteren hoorde ik dat ik mee mocht doen in Beesd want er waren afzeggingen. Gisteravond nog even een paar oefeningen gedaan waarbij Bertus de taak van werper op zich nam maar dat was niet zo'n succes. Bertus begrijpt het spelletje niet echt en bovendien vindt hij er niet veel aan om zich bezig te houden met de training. Om te voorkomen dat ons huwelijk in een echtscheiding verzandt vraag ik hem maar sporadisch, en alleen bij gebrek aan beters, om mij op de training te vergezellen. Imre werkte belabberd en ik zei al tegen Bertus dat ik ook níet kon gaan want het zou wellicht niets worden.
De volgende morgen sta ik om half zeven op om naar de proef in Beesd te gaan. Terwijl Bertus de honden uit laat eet ik mijn broodjes, drink mijn koffie en pak ik de tas in. Imre springt enthousiast de auto in als ze haar naam hoort noemen. Kennelijk heeft ze er zin in en ook qua weer belooft het een mooie dag te worden in deze natte zomer.

Eenmaal in Beesd op de Heerlijkheid de Mariënwaert (alleen van de naam al word ik blij) blijk ik aan de late kant te zijn. Ik kan direct doorlopen naar de dierenarts en daarna een eend uitzoeken. Ai, de nog overgebleven eenden waren van slechte kwaliteit. De eerste eend die ik kreeg was zo gehavend dat ik die geweigerd heb. De tweede leek beter maar eenmaal bij de eerste proef, het markeren, bleek dat er op de rug toch een flinke beschadiging zat. Na dit gemeld te hebben bij de organisatie kon de dag beginnen.
We begonnen dus met het markeren, de dood of de gladiolen zoals ik altijd zeg. Het werden gladiolen maar wel een heel klein bosje. Imre ging op mijn commando eerst recht vooruit, boog vervolgens heel ver af maar liep op een goed moment toch regelrecht naar de eend, nam het ding op en kwam met diezelfde omweg weer terug. Kennelijk had ze wel goed gemarkeerd maar koos om de een of andere vage reden een eigen route. De eend die ze bij zich had bleek niet mijn eend te zijn maar van de deelnemer na me. Keurmeester Neggers gunde ons een mager zesje waarmee ik verder wel tevreden was. De deelnemer na me werd op de hoogte gebracht van de eenden-switch en ondanks het feit dat ik hem verteld had dat mijn eend op de rug beschadigd was koos hij er voor om zijn hond met mijn eend te laten markeren. Helaas voor hem heeft zijn hond de eend nog verder toegetakeld waardoor hij gediskwalificeerd werd. Ofschoon ik hier niks aan doen kon vond ik het toch heel vervelend voor hem. Misschien had zijn hond dat niet gedaan met de gave eend, die de rest van de dag door ons gebruikt is.

Na het markeren moesten we naar het aangelijnd en los volgen en het vooruit sturen, beiden nog steeds onderdelen waar we nogal eens puntjes morsen, zo ook vandaag. Het volgen leverde een acht op want Imre maakt er telkens weer een achtervolging van als de lijn er af is. Het vooruitsturen ging maar heel moeizaam. Uiteindelijk was ze ver genoeg weg om haar terug te roepen maar ze vond het na zoveel aanmoediging om vooral bij me vandaan te gaan niet nodig om terug te komen. De keurmeester gaf ons een zes en daar had hij het grootste gelijk in.

Het apport over water werd op dezelfde plek gedaan als enkele jaren geleden toen ik met Floran in Beesd was. Het is nog steeds geen vanzelfsprekendheid dat Imre inderdaad over zwemt dus ik was lichtelijk nerveus. Op mijn commando vooruit over ging ze redelijk vlot te water en... zwom zowaar naar de overkant waar de eend snel gevonden was. Ze nam hem vlot op en bracht hem over land terug zoals een heleboel andere honden voor haar ook gedaan hadden. We verdienden een acht voor de uitvoering wat ik enigszins magertjes gewaardeerd vond.

De volgende proef was het apport uit de dichte dekking, eigenlijk altijd goed voor een ruime voldoende. Imre nam prima diepte en tekende goed op de verwaaiing. Ze pakte de eend vlot op en bracht hem keurig bij me waarmee de eerste tien op ons lijstje prijkte.

Het houden van de aangewezen plaats is doorgaans ook geen probleem en ook vandaag scoorde Imre een tien op dit onderdeel.

Nog twee proeven te gaan die in Beesd bij elkaar gevoegd zijn: het kort apport en het apport uit diep water. Het kort apport is nog steeds een onzekere factor... Imre wil het konijn wel eens rustig af lebberen in plaats van het te apporteren. Ik koos een mooi gaaf konijn uit en zette Imre met een "wacht" naast me neer. Het konijn werd geworpen en op mijn "apport" ging Imre er vlot naar toe, nam hem op, legde hem weer neer en kreeg een brul "apport, nu" naar de oren geslingerd, waarna ze besloot het ding op te pakken en onder luid geknor mee te brengen en model af te geven. "Goddank, die is binnen" dacht ik bij mezelf en ik was al in een euforiestemming omdat dit ons eerste B diploma zou zijn. Het apport uit water is nooit een probleem dus verwachtte ik dat nu ook niet. Imre bleef keurig wachten zoals ik dat van haar gewend ben. Op mijn commando "apport" ging ze vlot naar het water, bedacht dat haar huidje net weer een beetje droog was en besloot niet te gaan zwemmen. Ik maande haar nogmaals tot apporteren maar Imre bleef onverbiddelijk. "Het zal met toch niet gebeuren dat hier mijn B diploma sneuvelt" zei ik tegen keurmeester Goossens. Nog maar eens een heel dringend commando richting mijn hond wat uiteindelijk het gewenste resultaat gaf. We konden een acht en een zeven aan ons puntenlijstje toevoegen wat het totaal aantal punten op 61 bracht. Het is niet een geweldige cijferlijst maar de buit is binnen en het loopt op de volgende proeven iets relaxter.

Puppy jachttraining van Guusje voorjaar 2010

Les 1 zondag 21 februari

Dit keer trainen we bij Retrieving Emotions in Ewijk. Ik had van een klant in de winkel gehoord dat het er heel goed instructie gegeven werd en later bleek dat ook papa Lieuwe hier zijn training volgt. Ook baasje Marianne vindt dat ze goede vorderingen maakt. Binke, de broer van Guusje traint hier ook met zijn eigenaren dus we kunnen mooi samen rijden.
De eerste les was vooral veel theorie. Voor mij weliswaar gesneden koek maar dat zij zo. De situaties zoals die tijdens een training zijn kan ik in mijn eentje niet nabootsen en om een evenwichtige jachthond te krijgen moet de basis goed zijn.
We hebben het volgen geoefend door om de groep heen te lopen en later het bekende achtje te lopen, het down liggen en het rennen roepen ofwel het voorkomen op bevel. De hondjes mochten even kennis maken met een dummy en werden flink beloond als ze het ding eventjes in hun bek hielden. Tijdens het schieten, wat op een flinke afstand gebeurde, moesten we even met de hond gaan spelen. De hond mag wel reageren op het schot maar direct daarna moet je proberen weer aandacht te krijgen. Guusje deed het prima! Ze heeft al volop aandacht voor mij (n snoep)
Voor de training heeft ze weinig eten gehad dus de dame wilde wel!

Einde les: hondjes vangen!

Heb jij ook van die lekkere snoepjes?

Papa Lieuwe ruikt eens even of hij iets bekends ruikt bij Binke

De koffie smaakt best na een uurtje kouwkleumen

De foto's zijn gemaakt door Ron en Tineke, eigenaren van Binke

Les 2 zondag 28 februari

De tweede les hebben we wederom het volgen, het downliggen en rennen roepen geoefend. Ook kwam de dummy weer voor de dag maar Guusje had er dit keer niet veel interesse in. De grassprietjes waren veel interessanter. Het schieten werd ietsje dichterbij gedaan en ook nu weer moesten we met de hond gaan spelen. Guusje is bepaald niet onder de indruk van het knalletje. Ze kijkt even op om zich vervolgens weer vol overgave op mijn handen te storten met haar vlijmscherpe tandjes... Als laatste onderdeel gingen we even naar het water en moesten we proberen de pup zo gek te krijgen dat ze een klein stukje het water in liep. Guusje mag dan wel een waterhond zijn maar op natte pootjes in februari zat zij bepaald niet te wachten. Ik stond zelf een klein stukje in het water (ik prijs mezelf weer gelukkig met mijn nieuwe Aigle laarzen) en lokte haar met snoepjes naar mij toe. Uiteindelijk kon ze de verleiding niet langer weerstaan en kwam het snoepje incasseren waardoor ze met vier pootjes in het water stond. Als ze straks met onze eigen meiden mee gaat komt het met het water wellicht vanzelf wel goed.

Les 3 zondag 7 maart

Vandaag alweer de derde les. In een stralend zonnetje hebben we het volgen, down liggen en het rennen roepen geoefend. Guusje doet het al heel goed. Bij het rennen roepen kan ik haar met een wacht laten zitten waar ze zit en al een behoorlijk eind bij haar weglopen om haar vervolgens bij me te roepen middels de fluit. Ook het down liggen beheerst ze al heel aardig. Het lukt me zelfs om er een pasje bij vandaan te doen. Al met al is Guusje een voorbeeldig jachthondje in spé. Terug in Duiven gebeurde er nog iets grappigs: Ron en Tineke reden met hun hond Binke mee naar de training. Eenmaal bij hun huis hebben ze hun hond uit de auto gehaald en ben ik met Guusje naar de winkel gereden. Ik doe de achterklep open en zeg: "kom maar pop" en knuffelde Guusje even. "Het is of ze anders voelt"  dacht ik bij mijzelf en ook haar bekkie lijkt witter. Voor de zekerheid er even onder gekeken en toen zag ik dat het niet Guusje maar Binke was die ik bij me had. Ron had per ongeluk de verkeerde hond uit de auto gepakt. Gelukkig wonen ze dichtbij en heb ik Binke direct omgeruild voor mijn Guusje. Zij hadden de vergissing ook al opgemerkt en samen hebben we er smakelijk om gelachen.

Gisteren had ik een konijn van de jachttrainingsdag Heino gevorderden even in de garage op de grond gelegd. Guusje ging er direct op af en pakte het beest keurig op. Helaas was ze niet van plan om hem bij mij te brengen maar dat komt ook nog wel. De smient die volgde kon ze wat minder waarderen...

Les 4 zondag 14 maart

Ze kijkt niet eens!

De vierde les werd gegeven door een andere trainer. Wederom kwamen alle onderdelen aan bod plus het staan en betasten en tandjes laten zien. Ik had een fotocamera bij me en Tineke was in de gelegenheid om de plaatjes te schieten. 

De puppygroep bestaat uit 2 Wetterhounen: broer en zus Binke en Guusje, een Heidewachtel, een X Golden Retriever / Duitse Herder en verder nog een paar bruine labradors.

Guusje heeft volop aandacht voor mij, of liever voor mijn tasje snoep. Ze wordt rijkelijk met lekkers beloond als ze rustig blijft zitten en op mij let. Een slim hondje als Guusje heeft dat natuurlijk zo door en doet het graag.

Ze krijgt voor de training geen eten maar ook gewoon overdag gaat een deel van haar portie voer in mijn tasje en moet ze het "verdienen".

Netjes volg

Guuuuuusje kom voor!

Ook na de oefening houden we contact

Heel saai maar heel belangrijk: volg

Guusje volgt netjes

Een vast onderdeel in de training is het achtje lopen. Guusje heeft het niet meer nodig dat ik het brokje echt voor haar neus houd en dat is wel zo prettig voor mijn rug. Af en toe betaal ik haar uit voor haar prestatie en dat motiveert haar genoeg om mij netjes te volgen en naar me te kijken.

Guusje leert snel. Ze weet wat haar succes oplevert en wat niet. Het wacht kent ze al heel goed omdat het meerdere keren per dag herhaald wordt. Als ze eten krijgt moet ze wachten, is ze onrustig, geen eten! Voor ze uit de auto mag moet ze rustig zitten en wachten, als ze uit de bench wil moet ze eerst rustig zitten en wachten, pas dan gaat de deur open. Het kost me nu wat tijd en energie maar alles wat ik er nu in stop haal ik er straks uit.

Van het commando 'zit'

naar het commando 'staan'

Wennen aan vreemde handen

Even een break met broer Binke

Guusje wordt met een brokje het water in gelokt

Echt niet! Ze is dan wel een waterhond maar in maart het koude water in is toch echt teveel gevraagd.

Broer Binke maalt niet om een paar natte poten

Guusje mag dan een Friese Wetterhoun zijn, ze doet haar naam flink tekort. Guusje houdt niet van natte pootjes. Uiteindelijk heb ik haar met mijn lekkerste snoepjes toch zo gek kunnen krijgen dat ze met vier poten in het water stond. Haar broer Binke vindt het ook niet heel leuk maar doet er minder moeilijk over dan Guusje.
Gisteren ben ik naar het park geweest waar een klein eilandje in het meer ligt wat bij laag water bijna droog bereikbaar is op een bepaalde plaats. Guusje ging mij netjes achterna maar terug ging ik door een dieper gedeelte. Uiteindelijk was ze zo slim om terug te gaan zoals ze gekomen was maar 's middags heeft ze toch het ruime sop gekozen en kwam tot haar buik in het water. Er is nog hoop...

Les 5 zondag 28 maart 

Voor ons was dit de vijfde les maar voor de andere cursisten de zesde les want ik moest vorige week namens de NVSW op pad als instructeur bij Heino beginners.
Guusje doet het best aardig. De dummy heeft nog niet echt haar interesse tenzij ik die voor Imre weg gooi dan steekt de jalouzie de kop op. Tijdens de training zijn de graspolletjes interessanter.
We hebben het hele riedeltje weer gedaan. Guusje heeft volop aandacht voor alles wat komen gaat. Ze is zo slim om na het downliggen weer snel overeind te komen waarna ze weer met behulp van een koekje down wordt gelegd. Gelukkig ben ik slimmer en heb ik dit heel snel door en wordt ze zonder pardon op de grond down gelegd zonder koekje. Als ze netjes ligt wordt ze pas beloond. Dit keer moesten we een half cirkeltje om de hond maken terwijl deze bleef liggen. Guusje doet dat keurig.

Les 6 maandag 5 april 2e Paasdag

Deze les mocht Bertus met Guusje trainen en ik nam Binke onder mijn hoede die bij ons te logeren was. Binke deed het geweldig, Guusje een beetje minder... Bertus is niet de handler die ik ben en hij kan nog wel wat aan training gebruiken!
Mooi om te zien dat een hond het gewoon niet goed begrijpt als de handler wat onzeker is of niet precies weet wat hij moet doen. Binke snapte precies wat ik bedoelde en werkte perfect. Guusje begreep er geen snars van en deed maar wat in de hoop dat datgene het juiste was. Ieder zijn vak zullen we maar zeggen... Bertus is al heel tevreden als Guusje gewoon naar hem toe komt als hij haar roept en dat is natuurlijk ook wel heel belangrijk.

Les 7 zondag 11 april

Vandaag hebben we alle onderdelen afgewerkt en de oefeningen enigszins moeilijker gemaakt. Het achtje lopen moesten we nu ook los doen en tijdens het down liggen moesten we om de hond heen lopen terwijl deze bleef liggen. Indien mogelijk zelfs met de riem op de grond. Guusje kan dat allemaal wel. Ze is een voorbeeldig hondje. Zelfs het water gaat heel goed. Ze loopt tot haar buik met mij mee. Veel dieper kan ik niet zonder natte voeten te krijgen en om nou met blote voeten te water te gaan is het nog net een graadje te koud voor.

Les 8 zondag 25 april

We hebben wederom alle oefeningen gedaan die een pup aan het eind van deze cursus zou moeten beheersen aangevuld met het volgen door elkaar heen zonder dat de honden naar elkaar toe gingen maar netjes met aandacht voor de baas bleven volgen. Guusje doet het nog steeds uitstekend. Het enige waar ze niet zoveel mee heeft is de dummy:-(

Als er een konijnenvelletje om zit wordt het een ander verhaal dus ik maak daar maar even misbruik van. Als ze het apporteren eenmaal begrijpt dan pakt ze straks de dummy ook wel. 

Les 9 zondag 2 mei

De laatste les van dit cursusblok. Volgende week moeten we "examen" doen. Voor het eerst moesten we naar een nieuwe locatie omdat we op recreatie oord "De Groene Heuvels" niet meer met honden mogen komen. Guusje had er geen hinder van. Ik train zelf met haar ook op verschillende plaatsen dus dat is ze wel gewend. Ze deed het wederom voorbeeldig. Zelfs de dummy, met konijnenvelletje, ging heel goed. Thuis ben ik al wat verder met haar in de training. Zo kan ze al prima vooruitgestuurd worden op een bakje met een brokje en komt ze op de fluit altijd keurig bij me terug. Hopelijk blijft dit zo en krijgt ze geen "wetterse kuren"! Ze leert het allemaal heel vlot mede dankzij de keurig opgevoede en werkende stabijs. Het zal me benieuwen hoe ze het er de volgende week van af brengt.

Examen zondag 16 mei

Vandaag moesten we examen doen voor de puppycursus. De waardering bestond uit ZG (zeer goed) G (goed) en M (matig) De lat ligt hoog omdat ik zelf ook trainer ben voor jachthonden. Guusje had volop aandacht voor me toen we de lange wandeling naar het trainingsveld maakten en gelukkig ook op het trainingsveld was ze goed geconcentreerd. We hebben het examen gehaald met allemaal ZG's op ons lijstje. 

De onderdelen waren: 

- Voor en achterlangs volgen

- Staan en betasten

- Gebit tonen

- Aangelijnd volgen

- Zitten op bevel

- Liggen op bevel

- Dummy vast en los

- Rennen roepen

- Baas / hond

- Schotvast

Na de training mogen de honden altijd vrij spelen maar daar was nu geen ruimte voor dus moesten ze aangelijnd blijven. Guusje was helemaal gek en liep als een bezetene om mij heen te sprinten. Uiteindelijk schoot ze uit mijn hand en stoof als een ongeleid projectiel de weilanden in. Aangezien ik zojuist het diploma had gehaald met allemaal ZG's zou het geen probleem moeten zijn om haar terug te krijgen. Ik floot één keer op de fluit en Guusje kwam als een speer naar me toe! Ik beloonde haar uitbundig en was stiekem wel heel erg trots op dit kleine dondersteentje dat al heel lang niet klein meer is maar 18 kilo vol humor!