Verslag van de KNJV proef in Kampen met Floran op 27 september 2008

Voor onze laatste KNJV proef moesten we naar Kampen, één van mijn favoriete proeven omdat het kleinschalig is en heel gezellig. De weergoden waren ons dit jaar gunstig gezind want in tegenstelling tot vorig jaar, toen de regen met bakken uit de hemel viel, was het dit keer na een dichte ochtendmist een lekker zonnig dagje. 's Morgens toen ik de A50 op reed kwam er een Opel voorbij waar ik achteraan tufte omdat het makkelijker is om achter een ander te rijden in dichte mist. Bovendien had deze chauffeur een prettig tempo. Bij de afslag Kampen aangekomen ging mijn 'haas' ook af en aan het eind van de afslag ging ook hij naar links. Toen we bij de camping kwamen waar de proef gehouden werd sloeg mijn 'haas' opnieuw af en ik volgde hem naar de parkeerplaats. Hij parkeerde rechts, ik parkeerde links. Het bleek keurmeester Neggers te zijn die tegen een andere deelnemer zei dat hij de hele weg achtervolgd werd maar dat hij die auto nu niet meer zag. "Dat was ik", zei ik tegen hem. "Word ik op mijn leeftijd nog achtervolgd door een vrouw" was zijn commentaar.
Het was ook wel toevallig.

De proef begon met het over water zoals ons dat bijna altijd gebeurd in Kampen. Ik had Floran al even laten zwemmen zodat ze al een beetje gewend was aan het koude water. Op mijn commando 'vooruit over" bleef ze dralen langs de kant. Nog maar eens proberen maar wat ik ook deed, mijn hondje was niet te vermurwen. Of het lag aan de dichte mist waardoor we de overkant niet konden zien of aan de zwaan die op enkele meters vervaarlijk op de loer lag dat zal ik nooit weten. Feit is wel dat hier het B diploma al sneuvelde en dat ik een middagje vrij zou hebben.

Ondanks deze domper gaan we er toch een leuke dag van maken. "Dan de andere onderdelen maar heel goed doen," sprak ik mezelf toe. Het volgende onderdeel was het volgen en het uitsturen en komen op bevel. Floran volgde los niet echt geweldig en dat werd ons nogal zwaar aangerekend: een zeven. Het uitsturen ging ook niet helemaal zoals het normaal zou moeten maar het terug komen was geweldig: een acht.

Daarna moesten we naar het houden van de aangewezen plaats en het kort apport. Floran bleef gelukkig prima liggen dus dat leverde een tien op. Het konijn pakte ze weifelend en met enkele keren verpakken op waardoor hier een acht op mijn lijstje prijkte.

Onze zesde proef was het apport uit diep water: een tien. Floran ging uitstekend te water nu het zonnetje lekker scheen en kwam perfect terug met de eend.

's Middags was het verloren zoekapport en het markeren. Voor de eerste verdienden we een tien. Floran nam prima diepte en stond in een zucht weer voor mijn neus. Bij het markeren nam ik enig risico. Floran had volgens mij de eend al in de bek gehad en weer neergelegd. Ik schreeuwde haar 'apport' toe waarop keurmeester Neggers me vragend aankeek. "Ze had hem al in de bek gehad" zei ik tegen hem. Als je voordat de hond de eend opgepakt heeft een commando geeft heb je een nul. Niet dat dat nou zo veel uitgemaakt had maar ik was in de stellige overtuiging dat dit niet het geval was. Keurmeester Neggers gunde me het voordeel van de twijfel en gaf een zes. Dat voordeel bleek later niet terecht want volgens een helper had ze hem nog niet vast gehad. Het had evenwel geen gevolgen voor het diploma want de nul op de eerste proef stond al genoteerd.

We hebben een C diploma mee naar huis genomen met 43 punten, bepaald niet wat ik voor ogen had op deze laatste proef maar gezellig was het wel. Leuke bijkomstigheid was dat we geheel toevallig Foppe uit ons laatste nest troffen.
Hanneke en ik liepen vanaf de parkeerplaats terug naar de kantine toen we een stabijtje zagen. Uiteraard moesten we even alles weten van dat hondje en dus vroegen we aan de mevrouw die hem aan de lijn had of het een 'echte' was. "Ja hoor," zei ze, "hij heeft een stamboom." "Het is een mooi hondje" vond Hanneke en ik beaamde dat er een mooie kop op zat maar dat zijn lijf en kop nog niet helemaal in verhouding waren. "Hoe heet hij en waar komt hij vandaan?" De vrouw antwoordde dat hij Foppe heette maar dat zij er verder niet veel van wist maar dat het de trainhond van haar vader was. Vader kwam er bij en wist te vertellen dat Foppe 9 maanden was en uit Friesland kwam. Hij vertelde verder dat de hond niet van hem was maar dat hij probeerde er een jachthond van te maken. Langzaam viel bij mij het kwartje. De familie Janssen had mij verteld dat Foppe soms logeert bij een man die jaagt en dat hij de hond ook traint. Op mijn vraag of de hond misschien toebehoorde aan die familie werd bevestigend geantwoord. "Zie hier zijn moeder!" Foppe komt niet uit Friesland maar uit Duiven en hij is 11 maanden" zei ik tegen die meneer. Ik riep Foppe toen hij vrij was door alleen maar "puppies" te roepen en hij kwam als een speer naar me toe. We hebben nog even geprobeerd om Foppe de eend te laten apporteren en de dochter heeft een paar foto's gemaakt van deze toevallige en leuke ontmoeting.

Floran en haar zoon Foppe, jachthond in spé

Wat een toeval dat we elkaar hier treffen

Verslag van de KNJV proef in Zwiep met Imre op 22 september 2008

De derde proef met Imre is de KNJV proef in Zwiep. Om 5.00 uur moest ik het bed weer verlaten en na de honden te hebben uitgelaten en een ontbijtje stap ik om 6.15 uur in de auto op weg naar Zwiep. Ik hoop na de C in Gendringen nu op een B diploma al weet ik dat het dan een lucky day zal zijn.

We beginnen de dag met het houden van de aangewezen plaats: een tien.
Zo, die is maar vast binnen. Imre bleef keurig liggen zoals ik dat al bijna niet anders gewend ben van haar. Moeder Floran kan er momenteel even wat van leren!

Het volgende onderdeel is het verloren zoekapport: een negen.
Imre nam goed diepte maar zocht wisselend zoals keurmeester Volmer het noemde. Dan weer goed op tempo en dan bleef ze weer wat snuffelen. Ze kwam mooi met de eend terug en gaf deze model af waardoor we een negen verdienden.

Daarna ging het naar het volgen en uitsturen.
Imre volgde aangelijnd heel goed maar los was het achtervolgen in plaats van volgen. We kregen daardoor een zeven. Het uitsturen ging heel goed en het terug komen ietsje minder: een zeven.
Het wil me nog maar niet lukken om dit naar een beter cijfer te krijgen!

De volgende proef was het markeren.
Imre nam perfect de lijn aan nadat ze op het nippertje was ingesprongen. Helaas had ze de diepte verkeerd ingeschat waardoor ons B diploma hier ten onder ging.

Nu alleen de wateronderdelen nog. We begonnen bij het over water na een lange zit. Als een hond goed presteerde liet ik haar kijken en zo zag ze een aantal honden goed overzwemmen en met de eend uit het bos komen. Ze stond te steigeren van ongeduld toen we al vast klaar moesten staan maar eenmaal ter plekke vond ze het niet nodig om het water in te gaan. In plaats daarvan rende ze naar Raymond Staring die verderop in het gras zat. Helaas bleef dat interessanter dan het water waardoor ook deze B proef sneuvelde.

Als laatste nog het apport uit diep water en het kort apport.
Het is wel heel spannend om dat als laatste onderdeel te hebben. Imre ging dit keer wel direct het water in en bracht de eend keurig terug. De tien was een feit. Nu het konijn nog. We waren de laatsten die dit onderdeel moesten doen en de konijnen waren dan ook niet heel fris meer. Imre ging er vlot naar toe maar likte er eens voorzichtig aan. Ik brulde een commando 'apport' maar dat haalde niets uit. Dan maar op de vriendelijke toer: "toe maar meissie pak hem maar!" Ook dat had nog niet helemaal het gewenste resultaat. Ze pakte hem op, legde hem weer neer en keek me aan met een blik van: "dit vieze ding wil jij vast niet hebben." Nog maar eens een vriendelijk verzoek ingediend en dat pakte gelukkig goed uit. Ze nam het konijn opnieuw in de bek en bracht hem model bij me. De keurmeester vond het een zesje waard. Mij maakte het niet heel veel uit, de C was weer binnen!

We hebben het aardig gedaan dit seizoen: drie proeven, twee diploma's. Imre laat mooi werk zien. Ze is heel eigenwijs en anders dan haar moeder die wel onder de indruk was van mijn stemverheffingen. Bij Imre moet het vooral vriendelijk anders gooit de dame de kont tegen de krib. Maar toch, het is een zalig hondje!

Verslag van de MAP in Haaften met Floran op 02 september 2008

Voor onze derde MAP, wat in ons geval dit keer Meervoudige Apporteer Problemen betekende,  had ik ons ingeschreven in Haaften waar in natuurgebied de Lieskamp de proef gehouden werd.
We moesten er om 7.30 uur zijn en dat betekende dat ik voor mijn gevoel halverwege de nacht alweer op moest staan. Het beloofde een meest droge dag te worden met een kleine kans op een bui. Mijn uitrusting bestond dus naast koffie, een appel en een flesje water, uit mijn regenkloffie en een paraplu. Gelukkig heb ik die niet nodig gehad. We waren ruim op tijd aanwezig zodat ik eerst rustig een kop koffie kon nuttigen.

Helaas was de uitleg van de proeven heel summier. Meestal wordt er wat meer geschreven dan hier het geval was.

De eerste proef was een dubbel waterapport.

De uitleg:
Er is een eend geschoten. Tijdens het apport valt er nog een eend.

Ik zette Floran in op de eend die bijna aan de overkant in het water lag. Het had wat voeten in aarde maar uiteindelijk ging ze te water en zwom ze op mijn commando naar de overkant. Ze nam de eend op en op dat moment werd er een kauwtje met een schot in het water gegooid. Floran liet de eend voor wat die was en wilde naar het kauwtje. Ik weerhield haar daarvan maar ik kreeg haar niet meer op de eend. Uiteindelijk kwamen geen van beiden binnen. Stom achteraf! Ik had haar beter het kauwtje kunnen laten halen en daarna opnieuw op de eend kunnen zetten. Het had me alleen maar puntverlies opgeleverd. Nu heb ik de hond onnodig in verwarring gebracht en mijzelf een nul bezorgd.

De tweede proef was een dubbel apport op duiven.

De uitleg:
Op post met uw hond worden een doublet duiven geschoten.

Bij deze proef werd de steadyness beoordeeld en het markeren. De hond moest blijven zitten tot beide duiven gegooid waren. Floran deed dat gedeelte perfect. Helaas was het riet veel te hoog en heeft ze de duiven niet zien vallen.
Ze rende bij mij weg op het commando maar ging finaal de verkeerde kant uit. Aangezien het veld moeilijk was met allerlei greppels en hoge begroeiing was er ook niet te dirigeren. De tweede nul stond genoteerd.

Het ging bepaald niet geweldig maar het was er niet minder gezellig om.
Ons derde onderdeel bracht eindelijk punten. Het was een dubbel apport over een klein water op een duif en fazant.

De uitleg:
Op post met uw hond wordt er een duif en een fazant geschoten.

Wederom moest de hond steady blijven zitten tot beide apporten gegooid waren. Floran ging als een speer en kwam binnen mum van tijd terug met de fazant. Daarna ging ze goed weg op de duif en ook die kwam vrij snel binnen. Ik weet niet hoeveel punten de keurmeester ons gaf maar het was in ieder geval niet veel minder dan de volle honderd!

's Middags waren er opnieuw drie proeven.
De eerste was een steadyness proef en een verloren zoek.

De uitleg:
Uw hond blijft op post als de jagermeester u uitlegt waar een ander stuk wild is geschoten. Gelijktijdig wordt achter u, zichtbaar voor de hond, geschoten.

We moesten een stukje met de keurmeester oplopen en de hond laten zitten aan de voet. Zelf moest ik me weer omdraaien en met de keurmeester mee teruglopen. Onderwijl werd er geschoten. Ik moest de hond vanaf een afstand van zo'n 8 meter doorsturen op het apport. Floran bleef steady zitten terwijl er voor haar geschoten werd. Ze ging op mijn commando prima vooruit maar moest toen naar rechts het water in. Het lukte mij niet om haar daar toe te bewegen op die afstand. (ik kon het water niet zien) Ik heb haar terug gehaald en eerst op het verloren apport ingezet. Dit bracht ze prima binnen. Daarna heb ik haar opnieuw vooruit gestuurd maar wederom haalde ze het apport niet uit het water.
Toen ik met haar mee liep naar de walkant ging ze uiteraard wel maar het leverde geen punten meer op.

Ons volgende onderdeel was een apport uit water en een apport te land.

De uitleg:
Er wordt een eend geschoten. Terwijl uw hond deze apporteert valt er achter de wilg een vangschot.

Floran ziet dat de eend links in het water gegooid wordt en haalt deze goed op. Gelukkig houdt ze het beest nu wel vast tijdens het schot en brengt ze hem model bij mij. Daarna zet ik haar in op de gans naar later bleek. Ze moest nu niet naar links het water in maar rechtdoor om een wilgenbosje heen. Helaas lukte ook dat onderdeel niet en kwam de gans niet binnen.

Inmiddels was het half drie. Ik moest nog één onderdeel: een nazoek op konijnen. Deze proef was op bijna een half uur lopen van de andere proeven. Na een kort rekensommetje besloot ik dat onderdeel maar te laten schieten, mede omdat het niet erg moeilijk was volgens andere deelnemers. Als ik nu wegreed zou ik voor de files thuis zijn en anders zou ik pas anderhalf uur later kunnen vertrekken. Bovendien moest ik 's avonds de koopavond nog draaien.
Al met al een leuke dag. We hebben weer een beetje ervaring opgedaan en Floran heeft ondanks de regen aan nullen toch mooi gewerkt.