Verslag van de KNJV proef in Zwiep met Imre op 21 september 2009

Na een vreselijk onrustige nacht waarin ik elk half uur zo ongeveer wakker werd en op de klok keek ben ik om 5.10 uur opgestaan om met Imre naar de tweede en tevens laatste KNJV proef van dit jaar te gaan in Zwiep.
Op mijn gemak kon ik even ontbijten en broodjes smeren om mee te nemen en de honden uitlaten. Om kwart over zes zat ik in mijn auto op weg naar Zwiep. Het weerbericht voorspelde goed weer en onderweg was het al genieten van de rode hemel en de nevel over de velden, de nacht veranderde gedurende de rit in de dag. Na de keuring en de toespraak begonnen we aan onze proeven.

Het eerste onderdeel was het houden van de aangewezen plaats. Imre bleef ondanks een wiebelige andere hond keurig rustig liggen en het leverde ons een mooie tien op. Die was maar vast binnen! Bij deze proef werd ook het kort apport te land gedaan, altijd een lastig onderdeel voor Imre. Ze ging op mijn commando prima weg maar stond naar mijn idee iets te lang te treuzelen bij het konijn. Nog een commando apport deed haar besluiten om het beest toch maar op te pakken. Halverwege verpakte ze nog eens en om te voorkomen dat ze hem neer zou leggen moedigde ik haar nog maar eens aan om het konijn vooral bij mij te brengen. Keurmeester Aalbers gaf er terecht een acht voor waarmee ik dik tevreden was.

De volgende proef was het verloren zoeken. Imre nam prima diepte, kwam bij de eend maar liet die nog even voor wat het was en ging nog even een extra rondje, op zoek naar een geschikt plekje om te plassen. Ze was natuurlijk super goed uitgelaten maar mevrouw vindt het toch nog nodig om haar geur achter te laten. Daarna liep ze direct terug naar de eend en bracht hem model bij me. Wederom prijkte er een acht op mijn lijstje.

Daarna gingen we naar het aangelijnd en los volgen en het vooruitsturen. Hier verlies ik nogal eens punten want Imre wil moeilijk van me weg en als ze eenmaal weg is vindt ze het niet direct nodig om op het eerste het beste commando weer terug te komen. Voor het volgen verdienden we een zeven. Imre volgde aan de lijn prima maar los is het een achtervolging. Ik weet dat ik veel te weinig getraind heb de laatste maanden dus het dier treft geen schuld. Het vooruitsturen ging inderdaad moeizaam maar gelukkig kwam ze op het eerste fluitsignaal in een fijn tempo terug naar mij. Ook dit leverde ons een zeven op.

Het markeren is ook altijd een onzekere factor: het is óf een tien óf een nul. Vandaag was het het laatste en daarmee waren mijn kansen op een B diploma verkeken. Imre ging prima weg maar begon veel te vroeg haar neus aan de grond te doen en kwam al snuffelend bij de eend. Ze bracht hem wel model bij me maar de nul stond al genoteerd.

Het volgende onderdeel was eigenlijk het over water maar de wachttijd was zo lang dat ik besloot eerst maar even het apport uit water te doen en daarmee hopelijk mijn C diploma veilig te stellen. Gelukkig werkte de organisatie mee en mocht ik er tussen door. Imre wachtte prima op mijn commando en sprong vlot te water, pakte de eend, zwom direct terug en bracht hem keurig voor zonder schudden. Een mooie tien was het resultaat waarmee we het C diploma weer binnen hadden met 42 punten.

Als laatste wilde ik toch nog graag het apport over water doen omdat het voor Imre nog steeds geen vanzelfsprekendheid is om over te zwemmen zonder dat er zichtbaar iets te halen valt. Ruim anderhalf uur hebben we gewacht voor we uiteindelijk aan de beurt waren. Helaas was het ook nog compleet zinloos want Imre weigerde het ruime sop te kiezen. Ook bij dit onderdeel kwam een nul op mijn lijstje te staan, iets wat ik bijzonder jammer vond. Het zou zo mooi zijn als ze dit een keer met een voldoende af zou sluiten maar ik weet tevens dat het minimale trainen er debet aan is.

Al met al ben ik tevreden over de prestaties van Imre. De aanleg en de passie zijn er zeker maar we zullen samen veel meer moeten trainen dan dat we nu doen. Een mooi doel om deze winter mee aan de slag te gaan!