Verslag van de MAP in Neede op 19 oktober 2009 met Floran

Van deze MAP is geen verslag gemaakt en het is al een tijdje geleden dat we de MAP gelopen hebben. Ik weet in ieder geval wel dat er geen MAP B diploma uitgerold is. Floran ging er in de eerste de beste proef al uit. Het ene apport lag boven op een redelijk hoge begroeide bult en het andere lag er links van, maar dan halverwege de helling. Floran zocht best goed maar kreeg maar geen verwaaiing. Het was ook best lastig vooral omdat we als eerste aan de beurt waren. Het liep daarna wel lekker ontspannen en de rest van de onderdelen gingen dan ook best goed. Op één van de onderdelen vielen heel wat nullen maar Floortje bracht juist dat onderdeel tot een goed einde. Er stonden paaltjes in het veld met lokduiven er op. Daartussen lag een duif die geapporteerd moest worden. De hond moest steady op post blijven terwijl de voorjager de gebrachte duif tussen de andere lokduiven op een paaltje moest leggen. Terwijl de voorjager dat deed werd er geschoten en een duif geworpen achter de lokkers. Floran bleef keurig zitten en ging pas toen ik opdracht gaf. De keurmeester gaf ons bijna de volle bak punten. Een ander onderdeel waar ook veel combinaties sneuvelden was een apport op een konijn dat verloren in de dekking lag en een kraai die over een sloot in het weiland gevallen was. Van het konijn was niet bekend of het kickdood was dus die moest eerst. Dat deed Floran heel snel en netjes. Terwijl ze werkte viel er een schot. De keurmeester vertelde dat ergens in het weiland verderop een kraai geschoten was maar die werd gehaald door een jonge hond. Er lag echter ook nog een eerder geschoten kraai die nog gehaald moest worden. Floran werd vooruit gestuurd en ging gelukkig ook over de sloot die ik overigens niet kon zien. Het apport was toen zo gevonden en netjes geapporteerd. Een proef die niet goed ging was het dubbele apport over water. Het eerste stuk kwam probleemloos binnen maar om daarna nog eens een nat pak te halen vond Floran niet nodig. Het was inmiddels koud en nat dus ik begreep haar wel... Ik had er al spijt van dat ik geen jasje voor haar bij me had en heb mijn eigen regenjas opgeofferd voor de hond. Behalve die kou was het een prachtige proef.

Verslag van de KNJV proef in Zwiep met Imre op 21 september 2009

Na een vreselijk onrustige nacht waarin ik elk half uur zo ongeveer wakker werd en op de klok keek ben ik om 5.10 uur opgestaan om met Imre naar de tweede en tevens laatste KNJV proef van dit jaar te gaan in Zwiep.
Op mijn gemak kon ik even ontbijten en broodjes smeren om mee te nemen en de honden uitlaten. Om kwart over zes zat ik in mijn auto op weg naar Zwiep. Het weerbericht voorspelde goed weer en onderweg was het al genieten van de rode hemel en de nevel over de velden, de nacht veranderde gedurende de rit in de dag. Na de keuring en de toespraak begonnen we aan onze proeven.

Het eerste onderdeel was het houden van de aangewezen plaats. Imre bleef ondanks een wiebelige andere hond keurig rustig liggen en het leverde ons een mooie tien op. Die was maar vast binnen! Bij deze proef werd ook het kort apport te land gedaan, altijd een lastig onderdeel voor Imre. Ze ging op mijn commando prima weg maar stond naar mijn idee iets te lang te treuzelen bij het konijn. Nog een commando apport deed haar besluiten om het beest toch maar op te pakken. Halverwege verpakte ze nog eens en om te voorkomen dat ze hem neer zou leggen moedigde ik haar nog maar eens aan om het konijn vooral bij mij te brengen. Keurmeester Aalbers gaf er terecht een acht voor waarmee ik dik tevreden was.

De volgende proef was het verloren zoeken. Imre nam prima diepte, kwam bij de eend maar liet die nog even voor wat het was en ging nog even een extra rondje, op zoek naar een geschikt plekje om te plassen. Ze was natuurlijk super goed uitgelaten maar mevrouw vindt het toch nog nodig om haar geur achter te laten. Daarna liep ze direct terug naar de eend en bracht hem model bij me. Wederom prijkte er een acht op mijn lijstje.

Daarna gingen we naar het aangelijnd en los volgen en het vooruitsturen. Hier verlies ik nogal eens punten want Imre wil moeilijk van me weg en als ze eenmaal weg is vindt ze het niet direct nodig om op het eerste het beste commando weer terug te komen. Voor het volgen verdienden we een zeven. Imre volgde aan de lijn prima maar los is het een achtervolging. Ik weet dat ik veel te weinig getraind heb de laatste maanden dus het dier treft geen schuld. Het vooruitsturen ging inderdaad moeizaam maar gelukkig kwam ze op het eerste fluitsignaal in een fijn tempo terug naar mij. Ook dit leverde ons een zeven op.

Het markeren is ook altijd een onzekere factor: het is óf een tien óf een nul. Vandaag was het het laatste en daarmee waren mijn kansen op een B diploma verkeken. Imre ging prima weg maar begon veel te vroeg haar neus aan de grond te doen en kwam al snuffelend bij de eend. Ze bracht hem wel model bij me maar de nul stond al genoteerd.

Het volgende onderdeel was eigenlijk het over water maar de wachttijd was zo lang dat ik besloot eerst maar even het apport uit water te doen en daarmee hopelijk mijn C diploma veilig te stellen. Gelukkig werkte de organisatie mee en mocht ik er tussen door. Imre wachtte prima op mijn commando en sprong vlot te water, pakte de eend, zwom direct terug en bracht hem keurig voor zonder schudden. Een mooie tien was het resultaat waarmee we het C diploma weer binnen hadden met 42 punten.

Als laatste wilde ik toch nog graag het apport over water doen omdat het voor Imre nog steeds geen vanzelfsprekendheid is om over te zwemmen zonder dat er zichtbaar iets te halen valt. Ruim anderhalf uur hebben we gewacht voor we uiteindelijk aan de beurt waren. Helaas was het ook nog compleet zinloos want Imre weigerde het ruime sop te kiezen. Ook bij dit onderdeel kwam een nul op mijn lijstje te staan, iets wat ik bijzonder jammer vond. Het zou zo mooi zijn als ze dit een keer met een voldoende af zou sluiten maar ik weet tevens dat het minimale trainen er debet aan is.

Al met al ben ik tevreden over de prestaties van Imre. De aanleg en de passie zijn er zeker maar we zullen samen veel meer moeten trainen dan dat we nu doen. Een mooi doel om deze winter mee aan de slag te gaan!

Verslag van de KNJV proef in Winterswijk op 8 augustus 2009 met Imre

Gisteren met Floran op pad, vandaag met Imre die haar eerste proef van dit seizoen loopt. We hebben nauwelijks getraind dus erg hoge verwachtingen heb ik niet. Het zou uiteraard mooi zijn als er een B diploma uitrolt maar dan hebben we een flinke dosis geluk nodig. Het wordt minder warm dan gisteren maar wel droog en dat is altijd al veel fijner dan wanneer je in de regen loopt te banjeren.

We beginnen de dag met markeren: een nul! De toon is gezet, de B is gesneuveld. Imre gaat prima weg, markeert prima, komt perfect terug... tot een goeie drie meter voor me. Ze legt de eend neer en zoekt een plekje om even rustig te poepen. Als ik haar nou niet uitgelaten had dan begreep ik het nog maar ze heeft werkelijk meer dan genoeg gelegenheid gehad om dat op een ander moment te doen. Het schaamrood steeg me naar de kaken. Imre vond dat de eend dicht genoeg bij me lag om hem zelf te kunnen pakken en weigerde het ding bij me te brengen. De nul was weer dik verdiend.

Het is nooit leuk maar het loopt wel een stuk relaxter. Het volgende onderdeel was het apport uit de dichte dekking. Voor ons was een groep ervaren voorjagers met dito honden en zij hadden veel moeite met dit onderdeel. De honden moesten de eerste meters door de bramenstruiken en konden daarna probleemloos diepte nemen. Imre houdt niet van bramenstruiken... Op mijn commando ging ze toch wel maar bleef, eenmaal de doorns voorbij, mij uitdagend aankijken. Ik maande haar enkele keren tot een zoek apport maar haar blik sprak boekdelen. Dit hondje ging dat vandaag niet doen.
Keurmeester Folmer bood aan om de hond nog eens opnieuw in te zetten maar ik wist dat dit niet méér op zou leveren en heb Imre bij me geroepen, aangelijnd en de nul geïncasseerd.

Daarna gingen we naar het apport uit diep water. Meestal is dit goed voor een tien maar Imre was de vorige proef nog niet vergeten en draalde bij het te water gaan. Een tweede commando bracht haar op andere gedachten. Keurmeester Mastenbroek gaf ons een negen.

Daarna volgde het down liggen en het kort apport. Zoals gewoonlijk bleef Imre keurig liggen en kregen we een tien. Bij het kort apport ging ze vlot naar het konijn, constateerde dat deze niet meer leefde en vond het niet direct nodig om het ding bij me te brengen. Ik probeerde het vriendelijk, ik probeerde het streng, Imre deed het niet. Stagiair Wim Blokland vond het een nul en daarmee zou ook mijn C diploma sneuvelen. Plotseling bedacht Imre dat het misschien toch beter zou zijn om terug te komen met het apport en gaf ze het model af. Keurmeester Henk Companjen vond de nul te zwaar bestraft en stelde een zes voor waar ik het uiteraard roerend mee eens was. Na wat overleg tussen de beide heren kreeg ik, nadat de volgende kandidaat geweest was te horen dat ze over hun goede hart gestreken hadden en me toch nog een zes gunden...

De volgende proef was het apport over diep water, altijd weer lastig in Winterswijk. Imre had er totaal geen behoefte aan om dit poeltje vol riet en een onduidelijke overkant in te gaan. Ik heb er niet lang mee zitten trutten en heb haar al vrij snel de lijn weer omgedaan en de nul aan mijn lijstje toegevoegd.

Als laatste moesten we nog 'even' aangelijnd en los volgen en vooruitsturen. Het volgen ging aangelijnd aardig goed maar los zette Imre de achtervolging weer in, onderwijl lustig snuffelend op zoek naar muisjes en molletjes. De zeven stond genoteerd. Bij het vooruitsturen beliefde Imre ook meer commando's dan eigenlijk zou moeten en eenmaal op dreef vond ze het niet direct nodig om weer terug te komen. Voor dit onderdeel verdienden we een krappe zes waarmee ons C diploma een feit was.

Ik kan wel zeggen dat het een moeizaam bevochten C-tje was met slechts 38 punten. De B onderdelen eindigden allen in een dikke vette nul. Het feit dat ik nauwelijks getraind heb met Imre vertaalt zich in deze matige prestaties. Bovendien heeft Imre het thuis prima voor elkaar: dagelijks een paar flinke wandelingen en speelmomenten, op tijd haar natje en droogje en heel veel aandacht. Waarom zou je je dan nog uitsloven op een proef?

Verslag van KNJV proef in Beesd met Floran op 7 augustus 2009

Vrijdagmorgen, half 7. De wekker wekt me uit een diepe slaap. Vandaag staat de eerste KNJV proef op het programma en voor Floran tevens de laatste. We gaan in oktober nog naar de MAP in Neede en dan zit het er op voor Floortje. Over twee maanden wordt ze acht jaar en ik vind het mooi geweest met haar. Hopelijk sluit ze haar carrière af met een mooi diploma, het liefst een A en als het even kan ook nog een MAP B diploma.
De zon schijnt al lekker, het belooft een mooie dag te worden. Om kwart over acht rijd ik het landgoed de Heerlijkheid Mariënwaerdt op waar de proef jaarlijks gehouden wordt.
Er doen dit keer drie Stabij's mee en één wetterhoun. Na het welkomstwoord gaan we op pad naar de proeven.

We moesten direct een flinke wandeling maken naar het apport over diep water.
Normaal gesproken wordt dat in Beesd over de Linge gehouden maar dit jaar heeft de organisatie een ander watertje uitgekozen. Ik was hier heel content mee want ik stierf soms duizend doden wanneer mijn hond aan de overkant van de Linge was en nog terug moest zwemmen terwijl er een pleziervaartuig langs kwam. Het water waar het nu moest gebeuren had echter ook z'n nadelen. Floran was als allereerste. (gelukkig want vrij snel daarna werd de kant spekglad en heeft de organisatie de proef verplaatst) Op mijn commando 'vooruit, over' ging ze vlot over. Eenmaal aan de overkant had ze de grootst mogelijke moeite om tegen de kant op te komen. Op pure wilskracht lukte het haar uiteindelijk om de sloot te verlaten en ging ze direct op zoek naar de eend die een stukje verder onder de diverse houten afrasteringen door in de weide lag. Ze pakte hem op zoals ze altijd doet: eerst even op de rug draaien waarna ze hem bij de borst beet kan pakken. Ze liep terug over land en bereikte mij uiteindelijk nadat ik haar geroepen had. Er was nog niet echt een duidelijk pad en ze was even het spoor bijster. Ze gaf de eend model aan mij af. Keurmeester van Beek vond het een acht waard. Eerlijk gezegd vond ik het magertjes gewaardeerd.

Daarna wandelden we terug naar het volgende onderdeel het apport uit de dichte dekking. Floran ging uitstekend het bos in, nam prima diepte maar was wat traag in het oppakken van de eend volgens de keurmeester. Ze verdiende een negen voor haar prestatie.

De volgende proef was het houden van de aangewezen plaats. Floran bleef zoals ik dat normaliter van haar gewend ben prima liggen waar ik haar had achtergelaten en de eerste tien was binnen.

Daarna gingen we naar het kort apport te land en het apport uit diep water. De zon scheen inmiddels volop en het was behoorlijk heet. Gelukkig wordt de proef in een bosrijk gebied gehouden en konden we de schaduw opzoeken tijdens het wachten. Floran ging op commando vlot te water, pakte de eend en kwam er direct mee terug. Lekker rustig en secuur, een lust voor het oog vond keurmeester Moerkens. De tien werd aan mijn lijstje toegevoegd.
Ik zocht een konijn uit voor het apport te land en ook deze oefening doorstond Floran met verve. Opnieuw stond er een tien op mijn lijst.

Het aangelijnd en los volgen en het vooruitsturen en komen op bevel waren ook geen struikelblokken. Floran volgde prima waardoor ook deze proef beloond werd met een mooie tien. Bij het vooruitsturen had ze enkele commando's nodig om van me weg te gaan maar ze kwam op mijn fluit wel netjes terug. We morsten hier onnodig wat puntjes maar een acht is nog altijd een dikke voldoende.

Als laatste onderdeel moesten we nog markeren. De dood of de gladiolen zullen we maar zeggen. Vandaag werden het gladiolen. Floran ging in een rechte lijn weg over de stoppels maar kwam naar mijn idee te ver van de eend. Ze gebruikte haar neus perfect en kwam zodoende bij het apport en bracht het keurig mee. Een mooi ervaren hondje vond mevrouw Huisman die ons een tien gunde voor deze proef. Ik had het niet raar gevonden als het een nul was geweest want Floran had niet echt goed gemarkeerd. Ook de toeschouwers waren hooglijk verbaasd dat er een tien gegeven was. Soms zit het mee, soms zit het tegen...

We hebben een mooi B diploma in de wacht gesleept met 75 punten.
's Middags mochten we mee doen aan de A proef. Helaas kent Floran het spelletje wel en weet ze ook wel dat, als ik haar naar links stuur, de duif rechts ligt. Ze ging al snel veel te veel naar rechts en ik kreeg haar onvoldoende naar links. Voor Floran geen A diploma.

Ik kan trots zijn op wat ik met Floran bereikt heb. Pas later begonnen met jachttraining en dan toch 7 C diploma's en 8, meestal mooie B diploma's halen is een mooi resultaat!

Verslag van de KNJV proef in Kampen met Floran op 27 september 2008

Voor onze laatste KNJV proef moesten we naar Kampen, één van mijn favoriete proeven omdat het kleinschalig is en heel gezellig. De weergoden waren ons dit jaar gunstig gezind want in tegenstelling tot vorig jaar, toen de regen met bakken uit de hemel viel, was het dit keer na een dichte ochtendmist een lekker zonnig dagje. 's Morgens toen ik de A50 op reed kwam er een Opel voorbij waar ik achteraan tufte omdat het makkelijker is om achter een ander te rijden in dichte mist. Bovendien had deze chauffeur een prettig tempo. Bij de afslag Kampen aangekomen ging mijn 'haas' ook af en aan het eind van de afslag ging ook hij naar links. Toen we bij de camping kwamen waar de proef gehouden werd sloeg mijn 'haas' opnieuw af en ik volgde hem naar de parkeerplaats. Hij parkeerde rechts, ik parkeerde links. Het bleek keurmeester Neggers te zijn die tegen een andere deelnemer zei dat hij de hele weg achtervolgd werd maar dat hij die auto nu niet meer zag. "Dat was ik", zei ik tegen hem. "Word ik op mijn leeftijd nog achtervolgd door een vrouw" was zijn commentaar.
Het was ook wel toevallig.

De proef begon met het over water zoals ons dat bijna altijd gebeurd in Kampen. Ik had Floran al even laten zwemmen zodat ze al een beetje gewend was aan het koude water. Op mijn commando 'vooruit over" bleef ze dralen langs de kant. Nog maar eens proberen maar wat ik ook deed, mijn hondje was niet te vermurwen. Of het lag aan de dichte mist waardoor we de overkant niet konden zien of aan de zwaan die op enkele meters vervaarlijk op de loer lag dat zal ik nooit weten. Feit is wel dat hier het B diploma al sneuvelde en dat ik een middagje vrij zou hebben.

Ondanks deze domper gaan we er toch een leuke dag van maken. "Dan de andere onderdelen maar heel goed doen," sprak ik mezelf toe. Het volgende onderdeel was het volgen en het uitsturen en komen op bevel. Floran volgde los niet echt geweldig en dat werd ons nogal zwaar aangerekend: een zeven. Het uitsturen ging ook niet helemaal zoals het normaal zou moeten maar het terug komen was geweldig: een acht.

Daarna moesten we naar het houden van de aangewezen plaats en het kort apport. Floran bleef gelukkig prima liggen dus dat leverde een tien op. Het konijn pakte ze weifelend en met enkele keren verpakken op waardoor hier een acht op mijn lijstje prijkte.

Onze zesde proef was het apport uit diep water: een tien. Floran ging uitstekend te water nu het zonnetje lekker scheen en kwam perfect terug met de eend.

's Middags was het verloren zoekapport en het markeren. Voor de eerste verdienden we een tien. Floran nam prima diepte en stond in een zucht weer voor mijn neus. Bij het markeren nam ik enig risico. Floran had volgens mij de eend al in de bek gehad en weer neergelegd. Ik schreeuwde haar 'apport' toe waarop keurmeester Neggers me vragend aankeek. "Ze had hem al in de bek gehad" zei ik tegen hem. Als je voordat de hond de eend opgepakt heeft een commando geeft heb je een nul. Niet dat dat nou zo veel uitgemaakt had maar ik was in de stellige overtuiging dat dit niet het geval was. Keurmeester Neggers gunde me het voordeel van de twijfel en gaf een zes. Dat voordeel bleek later niet terecht want volgens een helper had ze hem nog niet vast gehad. Het had evenwel geen gevolgen voor het diploma want de nul op de eerste proef stond al genoteerd.

We hebben een C diploma mee naar huis genomen met 43 punten, bepaald niet wat ik voor ogen had op deze laatste proef maar gezellig was het wel. Leuke bijkomstigheid was dat we geheel toevallig Foppe uit ons laatste nest troffen.
Hanneke en ik liepen vanaf de parkeerplaats terug naar de kantine toen we een stabijtje zagen. Uiteraard moesten we even alles weten van dat hondje en dus vroegen we aan de mevrouw die hem aan de lijn had of het een 'echte' was. "Ja hoor," zei ze, "hij heeft een stamboom." "Het is een mooi hondje" vond Hanneke en ik beaamde dat er een mooie kop op zat maar dat zijn lijf en kop nog niet helemaal in verhouding waren. "Hoe heet hij en waar komt hij vandaan?" De vrouw antwoordde dat hij Foppe heette maar dat zij er verder niet veel van wist maar dat het de trainhond van haar vader was. Vader kwam er bij en wist te vertellen dat Foppe 9 maanden was en uit Friesland kwam. Hij vertelde verder dat de hond niet van hem was maar dat hij probeerde er een jachthond van te maken. Langzaam viel bij mij het kwartje. De familie Janssen had mij verteld dat Foppe soms logeert bij een man die jaagt en dat hij de hond ook traint. Op mijn vraag of de hond misschien toebehoorde aan die familie werd bevestigend geantwoord. "Zie hier zijn moeder!" Foppe komt niet uit Friesland maar uit Duiven en hij is 11 maanden" zei ik tegen die meneer. Ik riep Foppe toen hij vrij was door alleen maar "puppies" te roepen en hij kwam als een speer naar me toe. We hebben nog even geprobeerd om Foppe de eend te laten apporteren en de dochter heeft een paar foto's gemaakt van deze toevallige en leuke ontmoeting.

Floran en haar zoon Foppe, jachthond in spé

Wat een toeval dat we elkaar hier treffen

Verslag van de KNJV proef in Zwiep met Imre op 22 september 2008

De derde proef met Imre is de KNJV proef in Zwiep. Om 5.00 uur moest ik het bed weer verlaten en na de honden te hebben uitgelaten en een ontbijtje stap ik om 6.15 uur in de auto op weg naar Zwiep. Ik hoop na de C in Gendringen nu op een B diploma al weet ik dat het dan een lucky day zal zijn.

We beginnen de dag met het houden van de aangewezen plaats: een tien.
Zo, die is maar vast binnen. Imre bleef keurig liggen zoals ik dat al bijna niet anders gewend ben van haar. Moeder Floran kan er momenteel even wat van leren!

Het volgende onderdeel is het verloren zoekapport: een negen.
Imre nam goed diepte maar zocht wisselend zoals  de keurmeester het noemde. Dan weer goed op tempo en dan bleef ze weer wat snuffelen. Ze kwam mooi met de eend terug en gaf deze model af waardoor we een negen verdienden.

Daarna ging het naar het volgen en uitsturen.
Imre volgde aangelijnd heel goed maar los was het achtervolgen in plaats van volgen. We kregen daardoor een zeven. Het uitsturen ging heel goed en het terug komen ietsje minder: een zeven.
Het wil me nog maar niet lukken om dit naar een beter cijfer te krijgen!

De volgende proef was het markeren.
Imre nam perfect de lijn aan nadat ze op het nippertje was ingesprongen. Helaas had ze de diepte verkeerd ingeschat waardoor ons B diploma hier ten onder ging.

Nu alleen de wateronderdelen nog. We begonnen bij het over water na een lange zit. Als een hond goed presteerde liet ik haar kijken en zo zag ze een aantal honden goed overzwemmen en met de eend uit het bos komen. Ze stond te steigeren van ongeduld toen we al vast klaar moesten staan maar eenmaal ter plekke vond ze het niet nodig om het water in te gaan. In plaats daarvan rende ze naar Raymond Staring die verderop in het gras zat. Helaas bleef dat interessanter dan het water waardoor ook deze B proef sneuvelde.

Als laatste nog het apport uit diep water en het kort apport.
Het is wel heel spannend om dat als laatste onderdeel te hebben. Imre ging dit keer wel direct het water in en bracht de eend keurig terug. De tien was een feit. Nu het konijn nog. We waren de laatsten die dit onderdeel moesten doen en de konijnen waren dan ook niet heel fris meer. Imre ging er vlot naar toe maar likte er eens voorzichtig aan. Ik brulde een commando 'apport' maar dat haalde niets uit. Dan maar op de vriendelijke toer: "toe maar meissie pak hem maar!" Ook dat had nog niet helemaal het gewenste resultaat. Ze pakte hem op, legde hem weer neer en keek me aan met een blik van: "dit vieze ding wil jij vast niet hebben." Nog maar eens een vriendelijk verzoek ingediend en dat pakte gelukkig goed uit. Ze nam het konijn opnieuw in de bek en bracht hem model bij me. De keurmeester vond het een zesje waard. Mij maakte het niet heel veel uit, de C was weer binnen!

We hebben het aardig gedaan dit seizoen: drie proeven, twee diploma's. Imre laat mooi werk zien. Ze is heel eigenwijs en anders dan haar moeder die wel onder de indruk was van mijn stemverheffingen. Bij Imre moet het vooral vriendelijk anders gooit de dame de kont tegen de krib. Maar toch, het is een zalig hondje!

Verslag van de MAP in Haaften met Floran op 02 september 2008

Voor onze derde MAP, wat in ons geval dit keer Meervoudige Apporteer Problemen betekende,  had ik ons ingeschreven in Haaften waar in natuurgebied de Lieskamp de proef gehouden werd.
We moesten er om 7.30 uur zijn en dat betekende dat ik voor mijn gevoel halverwege de nacht alweer op moest staan. Het beloofde een meest droge dag te worden met een kleine kans op een bui. Mijn uitrusting bestond dus naast koffie, een appel en een flesje water, uit mijn regenkloffie en een paraplu. Gelukkig heb ik die niet nodig gehad. We waren ruim op tijd aanwezig zodat ik eerst rustig een kop koffie kon nuttigen.

Helaas was de uitleg van de proeven heel summier. Meestal wordt er wat meer geschreven dan hier het geval was.

De eerste proef was een dubbel waterapport.

De uitleg:
Er is een eend geschoten. Tijdens het apport valt er nog een eend.

Ik zette Floran in op de eend die bijna aan de overkant in het water lag. Het had wat voeten in aarde maar uiteindelijk ging ze te water en zwom ze op mijn commando naar de overkant. Ze nam de eend op en op dat moment werd er een kauwtje met een schot in het water gegooid. Floran liet de eend voor wat die was en wilde naar het kauwtje. Ik weerhield haar daarvan maar ik kreeg haar niet meer op de eend. Uiteindelijk kwamen geen van beiden binnen. Stom achteraf! Ik had haar beter het kauwtje kunnen laten halen en daarna opnieuw op de eend kunnen zetten. Het had me alleen maar puntverlies opgeleverd. Nu heb ik de hond onnodig in verwarring gebracht en mijzelf een nul bezorgd.

De tweede proef was een dubbel apport op duiven.

De uitleg:
Op post met uw hond worden een doublet duiven geschoten.

Bij deze proef werd de steadyness beoordeeld en het markeren. De hond moest blijven zitten tot beide duiven gegooid waren. Floran deed dat gedeelte perfect. Helaas was het riet veel te hoog en heeft ze de duiven niet zien vallen.
Ze rende bij mij weg op het commando maar ging finaal de verkeerde kant uit. Aangezien het veld moeilijk was met allerlei greppels en hoge begroeiing was er ook niet te dirigeren. De tweede nul stond genoteerd.

Het ging bepaald niet geweldig maar het was er niet minder gezellig om.
Ons derde onderdeel bracht eindelijk punten. Het was een dubbel apport over een klein water op een duif en fazant.

De uitleg:
Op post met uw hond wordt er een duif en een fazant geschoten.

Wederom moest de hond steady blijven zitten tot beide apporten gegooid waren. Floran ging als een speer en kwam binnen mum van tijd terug met de fazant. Daarna ging ze goed weg op de duif en ook die kwam vrij snel binnen. Ik weet niet hoeveel punten de keurmeester ons gaf maar het was in ieder geval niet veel minder dan de volle honderd!

's Middags waren er opnieuw drie proeven.
De eerste was een steadyness proef en een verloren zoek.

De uitleg:
Uw hond blijft op post als de jagermeester u uitlegt waar een ander stuk wild is geschoten. Gelijktijdig wordt achter u, zichtbaar voor de hond, geschoten.

We moesten een stukje met de keurmeester oplopen en de hond laten zitten aan de voet. Zelf moest ik me weer omdraaien en met de keurmeester mee teruglopen. Onderwijl werd er geschoten. Ik moest de hond vanaf een afstand van zo'n 8 meter doorsturen op het apport. Floran bleef steady zitten terwijl er voor haar geschoten werd. Ze ging op mijn commando prima vooruit maar moest toen naar rechts het water in. Het lukte mij niet om haar daar toe te bewegen op die afstand. (ik kon het water niet zien) Ik heb haar terug gehaald en eerst op het verloren apport ingezet. Dit bracht ze prima binnen. Daarna heb ik haar opnieuw vooruit gestuurd maar wederom haalde ze het apport niet uit het water.
Toen ik met haar mee liep naar de walkant ging ze uiteraard wel maar het leverde geen punten meer op.

Ons volgende onderdeel was een apport uit water en een apport te land.

De uitleg:
Er wordt een eend geschoten. Terwijl uw hond deze apporteert valt er achter de wilg een vangschot.

Floran ziet dat de eend links in het water gegooid wordt en haalt deze goed op. Gelukkig houdt ze het beest nu wel vast tijdens het schot en brengt ze hem model bij mij. Daarna zet ik haar in op de gans naar later bleek. Ze moest nu niet naar links het water in maar rechtdoor om een wilgenbosje heen. Helaas lukte ook dat onderdeel niet en kwam de gans niet binnen.

Inmiddels was het half drie. Ik moest nog één onderdeel: een nazoek op konijnen. Deze proef was op bijna een half uur lopen van de andere proeven. Na een kort rekensommetje besloot ik dat onderdeel maar te laten schieten, mede omdat het niet erg moeilijk was volgens andere deelnemers. Als ik nu wegreed zou ik voor de files thuis zijn en anders zou ik pas anderhalf uur later kunnen vertrekken. Bovendien moest ik 's avonds de koopavond nog draaien.
Al met al een leuke dag. We hebben weer een beetje ervaring opgedaan en Floran heeft ondanks de regen aan nullen toch mooi gewerkt.