donderdag 30 september 2004

Een compilatie van de proeven die ik met Floran in 2003 en 2004 heb gelopen

2003, het eerste jaar dat we proeven lopen. Een compilatie.

We hebben in dat eerste jaar dat we proeven lopen 3 C diploma's in de wacht gesleept.
De eerste was in Beesd met 41 punten. Op de B proeven scoorden we bij markeren een 9 en verloren zoek een 8. Het over water was de waterloo voor een B diploma.
De tweede was in Vuren met 40 punten. Wederom was alleen het over water de bekende 0 en dus einde B diploma en de derde was in Kampen waar we met 48 punten de hoogste C waren. Op de B onderdelen scoorden we ook nog eens 20 punten maar helaas, het over water was wederom de waterloo.

Winterswijk, 14 augustus 2004

Op 14 augustus begon voor mij en mijn bijna 3 jaar oude stabij Floran het “proeven seizoen” 2004, met een KNJV proef in Winterswijk, de afdeling waar ik al 2 jaar met haar train. Ik had me ook ingeschreven voor Beesd maar omdat Floran nog steeds niet loops was geweest nadat ze in maart een nest had gehad, heb ik haar daar teruggetrokken. Voor Winterswijk was ik gelukkig te laat met mijn annulering en dus verschenen wij ’s morgens om 8.00 uur aan de start.

Floran had er maar weinig zin in en dat resulteerde in een aantal slordigheidjes die onnodig puntverlies opleverden. Het kon me echter niet zoveel schelen, ik had liever een B met 48 punten dan een C met 50 punten.

Ons struikelblok ligt bij het over water. Niet zo zeer het over zwemmen als wel het zelf aanmodderen aan de overkant en zonder eend terug komen. Op alle proeven ging dat steeds weer mis het vorige seizoen en dat terwijl ze op de training uitstekend werkt.

Toen we bij het onderdeel over water kwamen was ik nog steeds “in de race”. In Winterswijk wordt het over water in de steengroeve gehouden en dat maakt het voor de hond wat lastig omdat de werpers in het zicht staan. Floran zwom keurig over maar kwam naar mijn mening een beetje te veel naar links uit het water. (De eend lag rechts, maar dat wist de hond niet) Ze verdween achter de heuvels om vervolgens niet terug te komen. Na 3 minuten vond de keurmeester het welletjes en vroeg mij de hond in te fluiten. Dat was Floortje niet van plan. Een tweede fluitsignaal en een brul gaven wel het gewenste resultaat. “Ze luistert ook nog niet” was het commentaar van de keurmeester. Ik uitte mijn woede en frustratie over haar gedrag tegen de keurmeester en hij besloot me nog een kans te geven. “Als u de hond aan de overkant kunt houden en haar naar rechts weet te bewegen dan gaat u nog voor een 6!” Ik floot haar aan de waterkant op de zitfluit en gelukkig reageerde ze meteen. Ik dirigeerde haar naar rechts en ze ging… kreeg onmiddellijk verwaaiing en kwam keurig, zoals ik dat van haar gewend ben, terug met eend. Yes! Mijn felbegeerde B was binnen. Voor mij was dat diploma die dag extra belangrijk omdat ik steeds weer opmerkingen kreeg van keurmeesters in de trant van: “goh, een stabijtje, kan die dat wel?” of zoals bij het verloren apport waarvoor ik een 9 kreeg omdat ze te traag was volgens de keurmeester:“zo, en dat voor een stabij?” Na afloop van de C en B onderdelen zaten alle keurmeesters gezamenlijk aan tafel te lunchen toen ik aan kwam lopen. Eén van hen riep mij toe: “en mevrouwtje, hoe ging het vandaag?” Wat een opluchting dat ik kon zeggen dat we een prachtig B diploma van 63 punten verdiend hadden!

Zwiep, 20 september 2004

Mijn volgende KNJV proef was op 20 september in Zwiep waar nog een paar stabijtjes aan mee deden. We begonnen bij het aangelijnd en los volgen een 9, gevolgd door uitsturen en komen op bevel, een 10. Vervolgens het markeerapport te land, een 9, daarna apport te land en apport uit diep water, een 10 en een 9. Toen kwam het beruchte over water weer. Floran ging keurig over en nam meteen diepte. Ik zag dat ze stil bleef staan en heb verzuimd in te grijpen, STOM. Ze kwam terug lopen ging naar links, plaste, ging de wei in, poepte, ging opnieuw het bos in en kwam er zonder eend uit. Daar ging mijn B! Ik moest daarna nog naar het houden van de aangewezen plaats, een 10 en het verloren apport, een 10. De frustratie was groot, 67 punten maar geen B diploma. Overigens kreeg ik die dag van een keurmeester een leuke opmerking: “mevrouw, u bent een aanwinst voor uw ras en een aanwinst voor uw vereniging. U laat zien dat de stabij een uitstekende jachthond kan zijn”. Toch leuk om te horen.

Kampen, 25 september 2004

Op 25 september moesten we naar Kampen voor onze laatste KNJV proef.

We begonnen bij het over water dus ik wist meteen waar ik aan af was.

Floran ging weifelend te water maar met een extra brul kwam er schot in. Halverwege opnieuw een hapering en dus nog maar een schreeuw. Aan de overkant nog een extra commando opdat ze toch vooral met eend terug zou komen en dat lukte, een 7. Mijn dag kon niet meer stuk. De volgende onderdelen leverden, met uitzondering van het aangelijnd en los volgen (8) en het uitsturen en komen op bevel (7) wat plaats vond op een ontzettend knollenveld met veel modderplassen waarin het deftige ding zich niet wenste te bewegen, allemaal tienen op.

’s Middags kwam er een keurmeester vrij die het markeren keurde op dat zelfde knollenveld. Eenmaal aan de beurt markeerde Floran uitstekend, ging recht op de eend af om die vervolgens te laten voor wat het was en trok naar de werpers om te kijken wat er onder die doek verstopt lag. De keurmeester was zeer verbaasd en ik nog ietsje meer. Dat had ze nog noooooit gedaan! “Wat is dit jammer!” vond hij. “Het hondje heeft de hele dag zo keurig gewerkt en dan gaat het nog aan uw neus voorbij!” Ja, dat vond ik ook, maar het was niet anders. Waarschijnlijk heeft ze tijdens het wachten toch kunnen zien dat de werpers zich steeds bukten om een nieuwe eend onder de deken vandaan te pakken. Ik zorg er normaal altijd voor dat ze dat niet kan zien.

Toch vond ik deze gemiste B niet zo erg. Van de 45 deelnemers gingen er 16 uit bij het markeren en 14 bij het over water. Bovendien kreeg ik van zowel keurmeesters als andere deelnemers te horen dat ik een ontzettend leuk hondje had, zowel qua uiterlijk als qua gedrag die bovendien keurig werkte. Tijdens de prijsuitreiking zei een van de deelnemers: “voor mij is zij de kampioen van vandaag, wat een heerlijk hondje, zo rustig en toch zo’n passie!”

Als we na zo’n dag moe maar voldaan thuis komen gaan we allebei heerlijk onderuit liggen op de bank, zij op de hare en ik op de mijne!