maandag 17 december 2012

Een herfstwandeling in het bos

Floran op zoek naar muisjes...

Het is een prachtige herfstdag in november. Ik ga samen met de honden lekker wandelen bij Biljoen in Velp. Het is een flinke klim omhoog maar de honden deert dat niet. Zij rennen tegen de bult op of het niets is.


Weg stok...
















Guusje had een stok gevonden maar al snel moet ze in Imre haar meerdere erkennen en de stok aan dat kleine monster afstaan. Imre kan de stok nauwelijks de baas maar dat mag de pret niet drukken. Guusje staat er een beetje verlaten bij.
Guusje heeft toch de moed gehad om de stok proberen te heroveren
Uiteindelijk zal Imre de strijd winnen. Of het is omdat zij sterkere kaken heeft dan Guusje betwijfel ik, alhoewel Imre wel heel sterk is maar Guusje met 10 kilo meer aan gewicht tot iets meer in te brengen heeft. 
 

waar zijn de muisjes?
En dan die gekke Floran! 
We liepen langs een stapel gezaagde bomen en mevrouw wist toch wel zeker dat hier de familie Muis gezeteld moest zijn. Ze heeft zich in allerlei bochten weten te wringen om de muisjes te lokaliseren en te verorberen. Ik maakte me zo nu en dan zorgen of ze er nog wel onderuit zou kunnen komen.

als ik je heb, dan eet ik je op!

geen kiertje te nauw voor mevrouw.

Alle moeite tevergeefs...
Floran is met haar elf jaar nog heel fanatiek. Zij is het die de muisjes het eerst in de smiezen heeft en de rest volgt haar daarna. Guusje heeft haar logge lijf ook nog tussen de boomstammen weten te murwen maar toen heb ik toch maar ingegrepen, bang dat ze bekneld zou raken in de stapel. 

thuis lekker toeten
Buiten is Floran altijd Guusje's slachtoffer. Guusje valt Floran elke wandeling wel één of meerdere keren aan. Floortje geniet dan van mijn bescherming want dat stuk onbenul weet soms haar eigen kracht niet. Binnen zijn het elkaars grootste maatjes. Guusje ligt altijd bij Floran en Floor zoekt Guusje graag op. Ze vlooien samen wat af.


Floran is van meet af aan al het maatje van Guusje




dinsdag 20 november 2012

Een trainingsochtend in het Horsterpark

Het is mooi weer, prima om even lekker met de honden bezig te zijn. Dit keer waren Marije en Peerke, Hans en Ids, Toos en Kobus, Ronald en Wiep en ik en Imre aanwezig. We begonnen met in een rondje te volgen waarbij we allerlei oefeningetjes deden zoals één hond laten zitten terwijl zijn voorjager en de andere voorjagers met hun hond gewoon doorliepen en het voorkomen maar dan met alle honden tegelijk.
Gaat de hond op de baas lijken of de baas op de hond???
De oefening:
Er is een konijn geschoten in het bos waarvan we niet zeker weten of die dood is. Één konijn ligt  in het zicht op het veld. Deze kan de voorjager zelf oprapen. Verderop is een fazant geschoten die waarschijnlijk kickdood is en aan de rand van de rietkraag ligt. 

Peerke moet eerst het apport uit het bos halen
Het konijn komt netjes binnen
Aangezien we niet weten of het konijn in het bos kickdood is moet deze als eerste gehaald worden. Peerke moet het konijn op het gras negeren evenals de fazant die ze heeft zien vallen. Het leverde niet veel problemen op voor Peerke die prima apporteert als het maar haren of veren heeft. Gewone dummy's houdt ze niet van.

Peerke komt keurig terug met de fazant










Ronald heeft Wiep naast zich neergezet. Hij heeft een bakje met lekkers weggebracht en een verleidingsbakje weggegooid. In het verleidingsbakje zit niets. Het is de bedoeling dat Wiep rechtstreeks naar het bakje lekkers gaat maar mocht ze toch naar het verleidingsbakje gaan dan is er geen man overboord want ze heeft geen succes op haar actie, het bakje is immers leeg. Daarom wordt er ook niet gecorrigeerd als de hond naar het verleidingsbakje gaat.

Nou baas, wat moet ik doen.
Ik zit er klaar voor.



Wiep is niet gek en loopt in een rechte lijn naar het 
bakje met lekkers. Gelukkig komt ze ook meteen
terug.


Ids wordt vooruit gestuurd

Dat was lekker baas.




Wiep komt keurig terug
nog een koekje voor Ids!
Hoewel Ids heel ernstig ziek is heeft hij heerlijk gewerkt. Hij had er duidelijk zin in. De volgende dag heeft hij die inspanning wel moeten bezuren en is hij erg hard achteruit gegaan. Onze gezamenlijke training zit er voor Ids waarschijnlijk niet meer in. Erg jammer! Een fantastische hond, mijn grote voorbeeld die er voor gezorgd heeft dat wij nu Guusje hebben en daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor!







Er is een sleep getrokken in het bos. Ids mag proberen de sleep uit te lopen en de dummy binnen brengen.

Kijk, gevonden!
Hoewel Ids niet helemaal de sleep heeft gelopen kwam de dummy toch wel binnen. Hij heeft zijn neus en instincten prima gebruikt. 


Imre brengt het konijn
Voor Imre was de oefening met het konijn en de fazant geen enkel probleem. Ze werkt altijd erg secuur en graag.



en ook het laatste apport komt probleemloos binnen.


Zeg het maar baas
Wiep apporteert helaas niet goed. Een gewone dummy wil ze met veel aanmoediging nog wel brengen maar van haren en veren moet ze niets hebben. 
Helaas is dat nou juist wel de bedoeling in de jachttraining.

Sorry baas, verkeerde dummy
doe me een lol, ga weg met dat rotding
Ook Kobus houdt niet van veren en haren. Hij wil het liefst alleen zijn eigen (speel)dummy. Hoewel een kind van Imre lijkt hij wat jachtpassie betreft niet erg op zijn moeder. Het bijzondere is dat Kobus op andere momenten wel dingen apporteert.     
Toos wil toch graag dat Kobus de fazant pakt.
 Hoe pak je dat nou aan?
Het begint bij de basis. Het apporteren is nog niet 100%. Daarom is het belangrijk om eerst daar aan te werken. Wat mij betreft in huis. Geef de hond een normale dummy in de bek met "apport". Aai de hond zolang hij de dummy vast heeft en praat vriendelijk en zachtjes tegen hem. Op een gegeven moment zeg je los en neem je de dummy uit de bek. Je schenkt verder totaal geen aandacht meer aan de hond. Herhaal dit dagelijks, steeds ietsje langer. Het vasthouden wordt beloond, het loslaten levert verder niets op. De volgende stap is dat de hond de dummy van de grond raapt en weer een stapje verder is dat hij er mee loopt en naar je toe komt. Het apporteren is eventueel ook goed aan te leren m.b.v. een clicker.

en terwijl Marije een oefening uitzet moet Peerke blijven wachten.


Imre gaat liever niet eerst zitten maar meteen op weg.
Imre heeft alleen maar oog voor hetgeen er in het bakje zit. Zij wil het liefst meteen vertrekken maar moet van mij eerst zitten. Rust in de hond is de basis voor netjes werken.


En dan die gekke Ids.... Nog nooit heeft hij zomaar veren opgepakt en nu, in de laatste fase van zijn leven pakt hij moeiteloos de fazant en brengt hem naar Hans. We hebben er een serie foto's van gemaakt!

Kijk baas, ik kon dat altijd al hoor...
En de fazant komt keurig bij Hans.
De leider van de groep, de stabiele factor, een hond zonder opsmuk en fratsen.

Ids, wat ben je toch een kanjer en wat gaan we jou straks missen!





Hans en Ids, een mooi koppel!


donderdag 8 november 2012

Filmpje van een wandeling op de hei

27 juni: wandelen met de honden op de Rozendaalse hei.


Hoe is het mogelijk dat je op een prachtige avond als enige op het Rozendaalse veld lijkt te lopen?
Op Pongo's blog staan de foto's van die wandeling maar ik heb ook gefilmd en dat materiaal heb ik nu tot een toonbaar filmpje verwerkt.

Imre blaft zich de longen uit het lijf en het is me volstrekt onduidelijk waar het nou eigenlijk om gaat. Meestal doet ze dat als er een balletje in het geding is maar Jessie heeft helemaal niets wat zij zou willen.

Guusje valt, zoals zo vaak, Floran aan maar gelukkig bijt die wel een beetje van zich af en Pongo kuiert gezellig mee en leert al die rottigheid.


woensdag 3 oktober 2012

Wandelen met Josette

oktober 2012: wandelen met Josette en de hounen.

Het laatste pupje van ons Murdzjennest wordt komend weekend gehaald. Ze mag nu samen met onze andere honden en met Josette en de honden mee wandelen in het Horsterpark. 

Waar zijn de snoepjes, hier zijn de snoepjes!

Josette deelt snoepjes dus heeft ze volop belangstelling van Imre, Floran, Amy, Does en Guusje. Haar eigen Aike is nog aan het strûnen in de bossen.


Imre heeft de tut die Josette zelf maakt. Gewoon twee lapjes stof, balletje er tussen al dan niet aan een koord, dicht naaien, uiteinden inknippen zodat er franjes ontstaan en klaar is de look-a-like van Wubba Kong. 

Does (Rivan) vindt de tut buitengewoon interessant.

Je kunt de hond leuk uitdagen met zo'n zelfgemaakt speeltje en áls het kapot gaat is het niet zo'n ramp. Voor de handel is het wat minder...


Does trekt uit alle macht om te winnen. Ze is nu nog kansloos maar daar komt ongetwijfeld verandering in!

zaterdag 21 juli 2012

Een vuurtoren als dummy


Juli 2012: we testen de vuurtoren die we nieuw in ons assortiment hebben.


We hebben een nieuw speeltje ingekocht: een dummy in de vorm van een vuurtoren die zoals de naam al doet vermoeden, rechtop als een reddingsboei in het water blijft staan. Er zit een werpkoordje aan en het ding weegt niet zoveel waardoor je hem behoorlijk ver in het water kunt werpen. 
Wat vliegt daar nou?
Bertus gooit het ding in de grote vijver van het Horsterpark. Guusje kijkt er naar maar onderneemt verder geen actie. Ze houdt niet zo van een nat pak. Ze is hier 7 weken drachtig.
Gelukkig vindt Imre het helemaal niet erg om een nat pak te krijgen. Zij zou zelfs nog in een wak springen als ze de kans kreeg. Ze zwemt vlot naar de vuurtoren en neemt hem netjes mee.

Imre komt met de vuurtoren naar de kant.



Ook Floran vindt het heerlijk om te mogen apporteren. Ze is kansloos als ze er om moet strijden met Imre of met Jessie dus die twee worden tevoren met een down en blijf op het droge gehouden.


Voor mij!
 Als Floran het apport op het droge heeft neemt ze het graag mee het veld op zodat ze er nog wat langer van kan genieten. Op mijn "apport" brengt ze hem netjes terug.

Hier Floran, breng jij hem maar op het droge
Jessie haalt de vuurtoren wel op maar laat hem graag los als één van de andere honden in de buurt is. In dit geval mag Floran het karweitje afmaken.


Floran vindt het een prachtspeeltje!

Wat een feestje is dit voor haar.