Verslag van de KNJV proef in Kampen met Floran op 29 september 2007

Verslag van de KNJV proef in Kampen op 29 september 2007 met Floran

Om 6.10 uur schrik ik wakker en meteen flitst het door mijn hoofd: ik heb een proef en ik heb me verslapen! Snel m'n bed uit en de spullen bij elkaar gegrepen. Manlief was zo vriendelijk om de honden even uit te laten zodat ik toch nog een ontbijtje naar binnen kon werken. Om kwart voor zeven zat ik in de auto en reden we richting Kampen. Onderweg mijmer ik een beetje over de dag die komen gaat, genietend van een waterig zonnetje en van mijn favoriete muziek op Arrow Classic Rock. Vandaag is het de laatste kans om dit jaar met Floran een A diploma te halen. "Ze heeft het niet in zich," heb ik menigmaal tegen mijn trainingsmaatje gezegd. "Waarom niet? Ze doet het hartstikke goed!" was stevast haar antwoord en nu, onderweg, bedenk ik me dat ze er zeker de capaciteiten toe heeft. "Vandaag gaat het gewoon lukken," spreek ik mezelf toe. Eenmaal in Kampen heeft het waterige zonnetje plaats gemaakt voor druilerige regen, nét niet hard genoeg om mijn regenpijpen aan te doen. De dierenarts onderwerpt Floran aan een grondige keuring en vindt haar in goede conditie om de proef te lopen. Floran is ruim vier weken drachtig maar heeft er, behalve de misselijkheid 's morgens, verder geen last van.

We beginnen met het apport over water: een 7.
Wat doet een mens toch rare dingen! Ik stuur Floran over zoals ik dat altijd doe. De eerste meters voelde ze nog grond onder haar voeten en keek ze me aan alsof ze zeggen wilde: "ik ga niet lopend deze hele plas oversteken!" Ik reageerde met nog een commando vooruit en dat bracht haar weer in beweging. Normaal zeg ik als ze uit het water komt "zoek apport" maar nu deed ik dat niet want ik ging er van uit dat ze dat onderhand wel wist. Stom natuurlijk! Floran ging eens even bij de vakantiewoningen kijken en was totaal niet met het zoeken bezig. Ze keek me op een gegeven moment aan en ik riep haar toen het commando zoek apport. "Goh, moest ik wat zoeken dan?" waarna ze haar opdracht begon uit te voeren. Ze zocht nog even of er ergens een bruggetje was, constateerde dat dat niet het geval was en kwam uiteindelijk terug zwemmen met de eend in de bek. Keurmeester Klaas Beukema gaf terecht een 7.

Daarna moesten we het hele eind terug lopen voor het houden van de aangewezen plaats: een 10.
Na het debacle in Vriezenveen was ik lichtelijk nerveus voor dit onderdeel. Gelukkig was het even droog en bleef ze, zoals ik gewend was, keurig liggen.

Vervolgens moesten we weer helemaal terug lopen voor het aangelijnd en los volgen, een 9 en het uitsturen en komen op bevel, een tien.
Floran volgde goed maar liep iets achter af en toe. Persoonlijk vind ik het geen probleem, ze bleef binnen mijn gezichtsveld. Het uitsturen ging prima en het komen ging ook goed. Keurmeester Neggers twijfelde tussen een negen en een tien. Ik hielp hem door te stellen dat het een negen en een half was maar aangezien er niet met halven gewerkt wordt werd dit dus afgerond naar een tien! Hij vond het een goede oplossing en noteerde zwijgend een tien.

Wederom een flinke wandeling terug naar het kort apport te land, een 9 en het apport uit water een 10.
Bij het kort apport te land lijkt Floran altijd weifelend. Het is me echter gebleken dat ze het konijn met haar neus op de buik rolt zodat ze hem op de juiste manier beet kan pakken. Zo legde ik dit ook uit aan keurmeester Bekkering die mijn verklaring glimlachend aanhoorde en een negen gaf voor het weifelend oppakken. Het apport uit water werd door Floran heel beheerst en rustig gehaald. Om te voorkomen dat de keurmeester hier punten voor af zou trekken vertel ik hem dat ze mooi en netjes werkt. "Ja hoor, dat doet ze ook" vond hij. Het was dan ook een tien.

Daarna moesten we nog even naar het apport uit de dichte dekking: een tien. Inmiddels was ik doorweekt tot op het spreekwoordelijke hemd en verkleumd tot op het bot en dat terwijl mijn regenpijpen in de auto lagen. Floran was blij dat ze eindelijk aan de beurt was want ook zij lag te rillen in het natte gras. Ze mocht weer even van de lijn om een opdracht te volbrengen en dat deed ze perfect vond mevrouw Huisman, die keurmeester was op dit onderdeel.

Het markeren wordt in Kampen na afloop van alle onderdelen achter elkaar gedaan en werd gekeurd door dhr. Bekkering.
Het was een heel lange zit in de stromende regen. Eindelijk waren we aan de beurt en wederom was Floran blij dat ze de benen even mocht strekken. Ze liep in een rap tempo regelrecht op de eend, dus had perfect gemarkeerd, rolde de eend naar mijn interpretatie op de rug zodat ze hem goed kon oppakken en kwam er tot op 25 meter prima mee terug gerend. Ik zei dat ook aan de keurmeester en wederom hoorde hij mijn verklaring glimlachend aan. De laatste meters sjokte Floran met de eend in haar bek onze richting uit en keek me met een alles vernietigende blik aan. "Hoe interpreteer je dit dan?" vroeg de keurmeester. "Zo" zei ik hem en ik stak mijn middelvinger naar hem op. Je hoefde geen kennis van honden te hebben om het gedrag van Floran te kunnen lezen. We verdienden een 8 op dit onderdeel.

Het B diploma was weer binnen met 73 punten. Jammer van de drie punten verlies op het over water en het morsen van de andere puntjes. Floran heeft al lang laten zien dat ze in staat is om een B te kunnen lopen zonder punt verlies.
We mochten dus mee doen aan het dirigeren: een 0.
Floran nam goed de lijn aan en had een lekker tempo. Ze was weer blij dat ze zich even warm mocht lopen na het wachten in de regen. Ze kwam aardig in de buurt van het stoppunt maar ik verzuimde op tijd te fluiten. Toen ik uiteindelijk floot moest ze nog een stuk naar links. Ze kwam langs de sloot wederom redelijk op het stoppunt en ging gelijk zitten toen ik floot. De keurmeesters wilden graag zien dat ze nog een metertje naar achteren ging. Ik stuurde haar vooruit en ze ging prima maar een metertje werden wel 10 metertjes... Ik dirigeerde haar wat meer naar rechts en een stukje naar voren waarna Floran er geen donder meer van begreep en vast bleef zitten. De boekjes gingen omhoog en het was einde oefening. "Waarom floot je nou niet" vroeg keurmeester Bekkering. Tja, waarom? Omdat je op een proef staat misschien en heel graag dat A diploma wilt halen? Hoe dan ook, het was ondanks de regen, de kou, het lange wachten en de mislukte dirigeer wél een heel leuke dag! Volgend jaar gaat het zeker lukken!

Verslag van de KNJV proef in Zwiep op 24 september 2007 met Imre

Verslag van de KNJV proef in Zwiep op 24 september 2007 met Imre

Na een nacht waarin ik elk uur rechtop in mijn bed zat ben ik 's morgens om 5.30 uur opgestaan want we moesten om 7.30 uur in Zwiep verschijnen voor de tweede KNJV proef van Imre. Eerst zelf even eten en toen de honden gevoerd. Imre liet de carnibest staan dus dat zag er niet goed uit. Ze was de laatste dagen al niet in orde. Toch besloot ik te gaan, ik kon altijd nog opgeven. In Zwiep aangekomen had ze de kofferruimte vol gespuugd en een wanhoopsgevoel bekroop me. Daar gaat weer een proef! We hebben bepaald geen geluk dit jaar. Van de zes ingeschreven proeven heb ik er vier moeten cancelen i.v.m loopsheid en dracht van Floran die vroeger kwam dan gepland en nu dit weer. Na overleg met andere Stabij eigenaren besluit ik om het even aan te zien. Ik ga alleen voor de C onderdelen dus ik ben snel klaar...

De eerste proef was het aangelijnd en los volgen en het vooruitsturen en komen op bevel: beiden een 7.
Imre volgde aan de lijn goed maar snuffelde veel en dat werd ons zwaar aangerekend. Los deed ze het perfect. Ik heb haar niet gecorrigeerd voor het gesnuffel, bang dat ze daarna de handdoek in de ring zou gooien en helemaal niets meer zou doen. Het vooruitsturen ging uitstekend en het komen ietsje minder en ook dit werd zwaar bestraft. Het kon me niet zoveel schelen, na de eerste proef waren we nog in de race zoals dat heet.

Daarna zijn we naar het houden van de aangewezen plaats gegaan: een 10.
De eerste tien voor Imre was binnen. Ze bleef keurig liggen waar ik haar had achtergelaten.

De vierde en vijfde proef werden samen gedaan: het kort apport te land en het apport uit water: beiden een 0.
Daar sneuvelde het C diploma weer na een goed uur te hebben gewacht. We begonnen bij het apport uit water. Imre vond het veel te modderig en wilde er pertinent niet doorheen. Ik heb er geen druk op gezet want dat had totaal geen zin. "Trek de bikini moar an!" zeiden de helpers en de keurmeester. "Dacht het nie, i-j ziet moar hoejem druut krieg". Gelukkig waren niet alle honden zo mieperig en schoon op zichzelf en mocht een labrador het klusje klaren. Daarna nog even het apport te land maar Imre was niet zomaar te bewegen om het konijn op te pakken. Uiteindelijk deed ze dat toch en ging er als een haas mee vandoor. Tenslotte wist ik haar toch zo gek te krijgen om het ding te apporteren maar vond de keurmeester het niet goed, en terecht.

Nu de nul toch genoteerd stond gingen we nog even naar het verloren zoeken want dat vindt ze zo leuk: een 7.
Inmiddels was ze helemaal opgeknapt en was er van ziekte weinig meer te merken. Ze zag een helper terug komen over het pad en besloot daar naar toe te gaan in plaats van het bos in. Ze kwam terug zonder eend en ik heb haar opnieuw ingezet. Dat bracht het juiste resultaat. De helper kwam nog even achter ons aan om te vertellen dat hij heel mooi hondenwerk had gezien van Imre. "Da's een good huntje". Ondanks de nullen weet ik dat hij gelijk heeft. Het komt wel goed met ons!