Verslag van de KNJV proef in Winterswijk op 8 augustus 2009 met Imre

Gisteren met Floran op pad, vandaag met Imre die haar eerste proef van dit seizoen loopt. We hebben nauwelijks getraind dus erg hoge verwachtingen heb ik niet. Het zou uiteraard mooi zijn als er een B diploma uitrolt maar dan hebben we een flinke dosis geluk nodig. Het wordt minder warm dan gisteren maar wel droog en dat is altijd al veel fijner dan wanneer je in de regen loopt te banjeren.

We beginnen de dag met markeren: een nul! De toon is gezet, de B is gesneuveld. Imre gaat prima weg, markeert prima, komt perfect terug... tot een goeie drie meter voor me. Ze legt de eend neer en zoekt een plekje om even rustig te poepen. Als ik haar nou niet uitgelaten had dan begreep ik het nog maar ze heeft werkelijk meer dan genoeg gelegenheid gehad om dat op een ander moment te doen. Het schaamrood steeg me naar de kaken. Imre vond dat de eend dicht genoeg bij me lag om hem zelf te kunnen pakken en weigerde het ding bij me te brengen. De nul was weer dik verdiend.

Het is nooit leuk maar het loopt wel een stuk relaxter. Het volgende onderdeel was het apport uit de dichte dekking. Voor ons was een groep ervaren voorjagers met dito honden en zij hadden veel moeite met dit onderdeel. De honden moesten de eerste meters door de bramenstruiken en konden daarna probleemloos diepte nemen. Imre houdt niet van bramenstruiken... Op mijn commando ging ze toch wel maar bleef, eenmaal de doorns voorbij, mij uitdagend aankijken. Ik maande haar enkele keren tot een zoek apport maar haar blik sprak boekdelen. Dit hondje ging dat vandaag niet doen.
Keurmeester Folmer bood aan om de hond nog eens opnieuw in te zetten maar ik wist dat dit niet méér op zou leveren en heb Imre bij me geroepen, aangelijnd en de nul geïncasseerd.

Daarna gingen we naar het apport uit diep water. Meestal is dit goed voor een tien maar Imre was de vorige proef nog niet vergeten en draalde bij het te water gaan. Een tweede commando bracht haar op andere gedachten. Keurmeester Mastenbroek gaf ons een negen.

Daarna volgde het down liggen en het kort apport. Zoals gewoonlijk bleef Imre keurig liggen en kregen we een tien. Bij het kort apport ging ze vlot naar het konijn, constateerde dat deze niet meer leefde en vond het niet direct nodig om het ding bij me te brengen. Ik probeerde het vriendelijk, ik probeerde het streng, Imre deed het niet. Stagiair Wim Blokland vond het een nul en daarmee zou ook mijn C diploma sneuvelen. Plotseling bedacht Imre dat het misschien toch beter zou zijn om terug te komen met het apport en gaf ze het model af. Keurmeester Henk Companjen vond de nul te zwaar bestraft en stelde een zes voor waar ik het uiteraard roerend mee eens was. Na wat overleg tussen de beide heren kreeg ik, nadat de volgende kandidaat geweest was te horen dat ze over hun goede hart gestreken hadden en me toch nog een zes gunden...

De volgende proef was het apport over diep water, altijd weer lastig in Winterswijk. Imre had er totaal geen behoefte aan om dit poeltje vol riet en een onduidelijke overkant in te gaan. Ik heb er niet lang mee zitten trutten en heb haar al vrij snel de lijn weer omgedaan en de nul aan mijn lijstje toegevoegd.

Als laatste moesten we nog 'even' aangelijnd en los volgen en vooruitsturen. Het volgen ging aangelijnd aardig goed maar los zette Imre de achtervolging weer in, onderwijl lustig snuffelend op zoek naar muisjes en molletjes. De zeven stond genoteerd. Bij het vooruitsturen beliefde Imre ook meer commando's dan eigenlijk zou moeten en eenmaal op dreef vond ze het niet direct nodig om weer terug te komen. Voor dit onderdeel verdienden we een krappe zes waarmee ons C diploma een feit was.

Ik kan wel zeggen dat het een moeizaam bevochten C-tje was met slechts 38 punten. De B onderdelen eindigden allen in een dikke vette nul. Het feit dat ik nauwelijks getraind heb met Imre vertaalt zich in deze matige prestaties. Bovendien heeft Imre het thuis prima voor elkaar: dagelijks een paar flinke wandelingen en speelmomenten, op tijd haar natje en droogje en heel veel aandacht. Waarom zou je je dan nog uitsloven op een proef?

Verslag van KNJV proef in Beesd met Floran op 7 augustus 2009

Vrijdagmorgen, half 7. De wekker wekt me uit een diepe slaap. Vandaag staat de eerste KNJV proef op het programma en voor Floran tevens de laatste. We gaan in oktober nog naar de MAP in Neede en dan zit het er op voor Floortje. Over twee maanden wordt ze acht jaar en ik vind het mooi geweest met haar. Hopelijk sluit ze haar carrière af met een mooi diploma, het liefst een A en als het even kan ook nog een MAP B diploma.
De zon schijnt al lekker, het belooft een mooie dag te worden. Om kwart over acht rijd ik het landgoed de Heerlijkheid Mariënwaerdt op waar de proef jaarlijks gehouden wordt.
Er doen dit keer drie Stabij's mee en één wetterhoun. Na het welkomstwoord gaan we op pad naar de proeven.

We moesten direct een flinke wandeling maken naar het apport over diep water.
Normaal gesproken wordt dat in Beesd over de Linge gehouden maar dit jaar heeft de organisatie een ander watertje uitgekozen. Ik was hier heel content mee want ik stierf soms duizend doden wanneer mijn hond aan de overkant van de Linge was en nog terug moest zwemmen terwijl er een pleziervaartuig langs kwam. Het water waar het nu moest gebeuren had echter ook z'n nadelen. Floran was als allereerste. (gelukkig want vrij snel daarna werd de kant spekglad en heeft de organisatie de proef verplaatst) Op mijn commando 'vooruit, over' ging ze vlot over. Eenmaal aan de overkant had ze de grootst mogelijke moeite om tegen de kant op te komen. Op pure wilskracht lukte het haar uiteindelijk om de sloot te verlaten en ging ze direct op zoek naar de eend die een stukje verder onder de diverse houten afrasteringen door in de weide lag. Ze pakte hem op zoals ze altijd doet: eerst even op de rug draaien waarna ze hem bij de borst beet kan pakken. Ze liep terug over land en bereikte mij uiteindelijk nadat ik haar geroepen had. Er was nog niet echt een duidelijk pad en ze was even het spoor bijster. Ze gaf de eend model aan mij af. Keurmeester van Beek vond het een acht waard. Eerlijk gezegd vond ik het magertjes gewaardeerd.

Daarna wandelden we terug naar het volgende onderdeel het apport uit de dichte dekking. Floran ging uitstekend het bos in, nam prima diepte maar was wat traag in het oppakken van de eend volgens de keurmeester. Ze verdiende een negen voor haar prestatie.

De volgende proef was het houden van de aangewezen plaats. Floran bleef zoals ik dat normaliter van haar gewend ben prima liggen waar ik haar had achtergelaten en de eerste tien was binnen.

Daarna gingen we naar het kort apport te land en het apport uit diep water. De zon scheen inmiddels volop en het was behoorlijk heet. Gelukkig wordt de proef in een bosrijk gebied gehouden en konden we de schaduw opzoeken tijdens het wachten. Floran ging op commando vlot te water, pakte de eend en kwam er direct mee terug. Lekker rustig en secuur, een lust voor het oog vond keurmeester Moerkens. De tien werd aan mijn lijstje toegevoegd.
Ik zocht een konijn uit voor het apport te land en ook deze oefening doorstond Floran met verve. Opnieuw stond er een tien op mijn lijst.

Het aangelijnd en los volgen en het vooruitsturen en komen op bevel waren ook geen struikelblokken. Floran volgde prima waardoor ook deze proef beloond werd met een mooie tien. Bij het vooruitsturen had ze enkele commando's nodig om van me weg te gaan maar ze kwam op mijn fluit wel netjes terug. We morsten hier onnodig wat puntjes maar een acht is nog altijd een dikke voldoende.

Als laatste onderdeel moesten we nog markeren. De dood of de gladiolen zullen we maar zeggen. Vandaag werden het gladiolen. Floran ging in een rechte lijn weg over de stoppels maar kwam naar mijn idee te ver van de eend. Ze gebruikte haar neus perfect en kwam zodoende bij het apport en bracht het keurig mee. Een mooi ervaren hondje vond mevrouw Huisman die ons een tien gunde voor deze proef. Ik had het niet raar gevonden als het een nul was geweest want Floran had niet echt goed gemarkeerd. Ook de toeschouwers waren hooglijk verbaasd dat er een tien gegeven was. Soms zit het mee, soms zit het tegen...

We hebben een mooi B diploma in de wacht gesleept met 75 punten.
's Middags mochten we mee doen aan de A proef. Helaas kent Floran het spelletje wel en weet ze ook wel dat, als ik haar naar links stuur, de duif rechts ligt. Ze ging al snel veel te veel naar rechts en ik kreeg haar onvoldoende naar links. Voor Floran geen A diploma.

Ik kan trots zijn op wat ik met Floran bereikt heb. Pas later begonnen met jachttraining en dan toch 7 C diploma's en 8, meestal mooie B diploma's halen is een mooi resultaat!