Verslag van de KNJV proef in Zwiep op 24 september 2007 met Imre

Verslag van de KNJV proef in Zwiep op 24 september 2007 met Imre

Na een nacht waarin ik elk uur rechtop in mijn bed zat ben ik 's morgens om 5.30 uur opgestaan want we moesten om 7.30 uur in Zwiep verschijnen voor de tweede KNJV proef van Imre. Eerst zelf even eten en toen de honden gevoerd. Imre liet de carnibest staan dus dat zag er niet goed uit. Ze was de laatste dagen al niet in orde. Toch besloot ik te gaan, ik kon altijd nog opgeven. In Zwiep aangekomen had ze de kofferruimte vol gespuugd en een wanhoopsgevoel bekroop me. Daar gaat weer een proef! We hebben bepaald geen geluk dit jaar. Van de zes ingeschreven proeven heb ik er vier moeten cancelen i.v.m loopsheid en dracht van Floran die vroeger kwam dan gepland en nu dit weer. Na overleg met andere Stabij eigenaren besluit ik om het even aan te zien. Ik ga alleen voor de C onderdelen dus ik ben snel klaar...

De eerste proef was het aangelijnd en los volgen en het vooruitsturen en komen op bevel: beiden een 7.
Imre volgde aan de lijn goed maar snuffelde veel en dat werd ons zwaar aangerekend. Los deed ze het perfect. Ik heb haar niet gecorrigeerd voor het gesnuffel, bang dat ze daarna de handdoek in de ring zou gooien en helemaal niets meer zou doen. Het vooruitsturen ging uitstekend en het komen ietsje minder en ook dit werd zwaar bestraft. Het kon me niet zoveel schelen, na de eerste proef waren we nog in de race zoals dat heet.

Daarna zijn we naar het houden van de aangewezen plaats gegaan: een 10.
De eerste tien voor Imre was binnen. Ze bleef keurig liggen waar ik haar had achtergelaten.

De vierde en vijfde proef werden samen gedaan: het kort apport te land en het apport uit water: beiden een 0.
Daar sneuvelde het C diploma weer na een goed uur te hebben gewacht. We begonnen bij het apport uit water. Imre vond het veel te modderig en wilde er pertinent niet doorheen. Ik heb er geen druk op gezet want dat had totaal geen zin. "Trek de bikini moar an!" zeiden de helpers en de keurmeester. "Dacht het nie, i-j ziet moar hoejem druut krieg". Gelukkig waren niet alle honden zo mieperig en schoon op zichzelf en mocht een labrador het klusje klaren. Daarna nog even het apport te land maar Imre was niet zomaar te bewegen om het konijn op te pakken. Uiteindelijk deed ze dat toch en ging er als een haas mee vandoor. Tenslotte wist ik haar toch zo gek te krijgen om het ding te apporteren maar vond de keurmeester het niet goed, en terecht.

Nu de nul toch genoteerd stond gingen we nog even naar het verloren zoeken want dat vindt ze zo leuk: een 7.
Inmiddels was ze helemaal opgeknapt en was er van ziekte weinig meer te merken. Ze zag een helper terug komen over het pad en besloot daar naar toe te gaan in plaats van het bos in. Ze kwam terug zonder eend en ik heb haar opnieuw ingezet. Dat bracht het juiste resultaat. De helper kwam nog even achter ons aan om te vertellen dat hij heel mooi hondenwerk had gezien van Imre. "Da's een good huntje". Ondanks de nullen weet ik dat hij gelijk heeft. Het komt wel goed met ons!