Verslag van de KNJV proef in Beesd op 10 augustus 2007 met Imre
Om 6.00 uur 's morgens ging de wekker. Ik hoorde de regen tegen het raam tikken en denk terug aan twee jaar geleden toen we ook al zoveel regen te verduren kregen tijdens de proef in Beesd. Ik zou met Imre en Floran naar Beesd afreizen maar helaas heb ik Floran terug moeten trekken omdat ze loops geworden was. Het werd dus een relax dagje met Imre die voor het eerst mee ging. Ik verwachtte er niet veel van, niet omdat ze het niet kan maar omdat ze nog heel onstabiel is. Toen ik naar Beesd reed hield het op met regenen en kon ik mijn regenkloffie in de auto laten liggen.
Na het welkom begonnen wij met het houden van de aangewezen plaats. Ik heb trauma's overgehouden van de proef in Vriezenveen dus ik begon niet echt lekker. De hond ging na mijn down keurig liggen en ik bad dat ze dat twee minuten vol bleef houden. Vanuit mijn plek achter de boom zag ik dat ze ging staan. Alsjeblieft, blijf waar je bent. Gelukkig deed ze dat ook en ging ze na te hebben gezeten weer liggen. Keurmeester Neggers vond het een zeven waard waar ik heel blij mee was.
Daarna kwam het kort apport te land en het apport uit diep water aan bod: beiden een nul. Imre ging als een speer naar het konijn, constateerde de dood en liep vervolgens verder om te kijken of er niets anders te apporteren viel. Het leek of ze dacht: jij ligt hier straks ook nog wel, ik ga eerst nuttigere dingen doen. Hoe dan ook, ze bracht hem op mijn verzoek niet binnen en de nul was een feit. Bij het apport uit water voelde ze voorzichtig de temperatuur en besloot dat het een tikje te koud was voor een zwempartijtje. "Laat maar", zei ik. "Hoe komt die eend er nou uit?" vroeg keurmeester Joosen waarop mijn antwoord was: "wie heeft hem er in gegooid?" Uiteindelijk kreeg ik Imre zo gek dat ze toch het water in ging. Normaal is dit haar favoriete onderdeel en hangt ze in de lijn. Ik heb het nooit 's ochtends vroeg geoefend dus daar zal het wel aan gelegen hebben.
Aangezien er toch al nullen waren besloot ik ook de B proeven maar te doen. Het zou een leuke training zijn. We mochten naar het verloren zoeken. Imre nam prima diepte maar moest toch even plassen. Ze kwam netjes met de eend terug. Keurmeester mevrouw Huisman vond het knap werk voor zo'n jong hondje. Ze gaf een negen voor de proef.
Daarna kwam het markeren aan de beurt. Imre ging uitstekend naar de eend, constateerde wederom dat die dood was en ging rustig het veld erachter uitkammen. Wat ik ook floot, ze kwam niet. Ik heb haar uiteindelijk gehaald zodat ze verder konden met de proef. Het moge duidelijk zijn dat ook deze proef een nul opleverde.
Als laatste gingen we aangelijnd en los volgen en uitsturen en komen op bevel: een zeven en een nul. Het volgen ging niet perfect. Imre snuffelde veel. Er was ook veel te snuffelen. Het uitsturen ging prima: er gingen een aantal zwaluwen op die ze achterna joeg. Helaas kwam ze niet 1 2 3 terug en ook dat was dus een nul!
Het over water hebben we niet gedaan want dat hebben we nauwelijks geoefend en het is niet gemakkelijk in Beesd.
Al met al een leuke dag gehad ondanks de vier nullen. Imre is nog jong, ze komt er wel. Het is opvallend dat ze bij de zoekopdrachten altijd met het wild terug komt maar dat ze het laat liggen als het opgegooid wordt. Kennelijk vindt ze het dan niet nodig om het te brengen. We hadden het er immers toch niet neer hoeven gooien?
Volgende keer beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten