Mijn baasje kwam ons al vroeg wekken, het was nog niet eens helemaal licht. Ik zag het al, ze had DE BROEK aan en dat betekent meestal dat we samen op pad gaan. Ik had het al eerder door hoor, want ze pakte 's avonds al de tas van het rugzakstoeltje in met een handdoek (niet voor mij maar om de eend mee droog te wrijven) een flesje water voor mij en eentje voor haar en een botje voor mij. Bovendien deed ze allerlei lekkere snoepjes in haar zakken en legde ze de sleutels, fluit, en portemonnee klaar. Een slimme Wetterlab als ik snapt dan wel dat er wat te gebeuren staat!
Na het uitlaten met mijn hondgenoten gingen we op pad. Het was niet eens zo gek ver rijden, slechts een half uurtje. Er zijn momenten dat we echt uren in de auto zitten maar goed, ik klaag niet, er zijn honden die het veel slechter treffen.
We kwamen aan bij een echt kasteel compleet met gracht. Het was nog rustig, er zaten een paar mensen met hun honden aan de picknicktafels buiten. Baasje bond mij vast aan een parasol die nu handig dienst deed als paraplu en ging zelf binnen koffie halen. Terwijl we zaten te wachten kwamen er heel veel andere deelnemers en honden. Wat een opgewonden standjes waren daar bij! Ik bleef gewoon rustig liggen. (ik had ook niet veel keus om anders te doen)
Na het welkomstwoord gingen we op pad. We moesten een stuk lopen en dat viel voor mijn baasje niet mee want ze heeft last van een kapotte huid. Vooral de voeten zijn behoorlijk gehavend. Ik liep wel enthousiast mee maar trok natuurlijk niet. De eerste proef was het verloren zoeken in de dichte dekking. Appeltje - eitje voor mij. Ik wachtte keurig tot baasje zei: "zoek apport" maar toen stoof ik er ook vandoor. Aangezien ze geen richting had mee gegeven koos ik de makkelijkste weg, linksaf het pad op omhoog en dan links het bos in. Op baasjes fluit spoedde ik me ogenblikkelijk naar haar toe. Ze vroeg me weer aan de voet te komen en gaf me toen richting mee. "Had dat dan meteen gedaan" dacht ik nog maar goed, ik ging nu de goede kant uit en vond de eend al gauw. Het bracht wel weer extra spanning met zich mee dus ik nam even een break om te plassen. De keurmeester vond het toch nog een 7 waard. Jammer dat de baas niet gewoon duidelijk was. Ik ben hier hartstikke goed in dus dat had ook een 10 kunnen zijn.
Daarna liepen we een stukje verder naar het over water. Ik kan niet uitleggen wat het is maar dat eerste stapje om het water in te gaan, doodeng! Je weet nooit wat er onder water zit. Een tijdje terug ben ik gebeten door een snoek. Enfin, op het "voooruit!" van baasje begaf ik me naar de waterkant maar aarzelde weer om te water te gaan. Baasje gaf me nog eens het commando en dat klonk al minder vriendelijk. Ik heb me over de angst heen gezet en ging te water. Aan de overkant vond ik uiteraard vlot de eend maar och, wat zat mijn lijf vol spanning dus ik moest echt even plassen. Gelukkig kon ik veel sneller via het land terug dus dat deed ik ook maar. Zo te ruiken hadden alle andere honden die route ook gekozen. Het leverde een 8 op en daar was baasje best blij mee en ik ook want ik kreeg een best stuk worst!
De volgende proef was het apport uit diep water. Tja, of je er nou over moet of er iets uit moet halen, je moet er eerst IN! Ik bleef keurig zitten en wachtte op het commando. Net als bij het over water draalde ik weer om er in te gaan maar baasje gaf echt aan dat het moest en toen ging ik toch maar. Het was een groen sopje. Ik nam de eend goed op en kwam direct terug maar om nou met een lijf vol stress ook nog te gaan zitten in de nattigheid vond ik echt iets teveel van het goede. Gelukkig snapte baasje mij en nam ze de eend aan terwijl ik stond, aardig! De keurmeester gaf ons een 7 voor deze prestatie.
Zo, het waterwerk zat er op. De eend zat mooi drooggewreven in de tas en kon daar blijven tot de laatste proef. Nu gingen we naar het volgen en uitsturen. Ik ging keurig zitten bij het middenpaaltje zonder dat me dat gevraagd was. Ja, ik leer snel! Ik volgde best goed, keek zo nu en dan op naar mijn baasje en zag een donderwolk van een gezicht...! "Daar moet verandering in komen" dacht ik nog en ik sprong rechtstandig voor haar met vier poten de lucht in. Baasje kan dat soort capriolen altijd wel waarderen dus ik dacht haar op deze manier op te kunnen vrolijken. "Wat doe jij nou?" lachte ze. "Zie wel, mijn actie had gewerkt!" Ik ging weer netjes naast haar lopen en stopte in het midden weer netjes bij het paaltje. Baasje maakte de riem los en we liepen het rondje nog eens en dat deed ik perfect! De keurmeester vond het ook wel een grappige actie maar het mocht natuurlijk niet dus we kregen een 8.
Daarna werd ik weer weggestuurd. Heerlijk vind ik dat want meestal komt er ergens een bal achteraan die ik dan mag halen. Nu niet, nu riep baasje mijn naam en floot me terug en dan kom ik altijd meteen. Ik had een gang als een brandweer en als ik de laatste meter niet een beetje omhoog gesprongen had om de snelheid te temperen dan had ik baasje straal omver gelopen. Baasje en keurmeester vonden het wel leuk en toen ik het lijntje aan had mocht ik als beloning baasje een "big hug" geven, iets wat ik geleerd heb om het eeuwige opspringen af te leren. Grotere beloning is er bijna niet! Oh ja, we kregen onze eerste 10 van vandaag!
Vervolgens moesten we een stukje terug lopen naar het houden van de aangewezen plaats. Eerlijk is eerlijk, het is niet mijn sterkste punt. We hadden het wel extra getraind want baasje vindt dat je op zo'n simpele oefening geen punten mag verliezen. Tijdens de training ging het heel goed maar nu voelde ik al een beetje de spanning bij baasje. De keurmeester wees waar ik moest gaan liggen en we liepen er naar toe. Het bleek een platgetrapt stukje brandnetels te zijn. Onbegrijpelijk! Als er nou nergens anders goede plekken zijn maar hier rond het kasteel waren prachtige velden zonder brandnetels. Baasje noemt dat "hondje pesten" en zou mij dat nooit aan doen. Kijk, daarom houden we zoveel van elkaar. Nu moest het en ik ging met tegenzin liggen. AU, mijn vacht is momenteel niet zo dik en de brandnetels brandden op mijn huid. Baasje zei "blijf" en liep weg. Ik dacht "allemaal mooi en aardig maar dan ga ik toch maar zitten, dat doet minder zeer". De keurmeester riep baasje terug en die sommeerde me weer te gaan liggen. Toen ze weg was bleef ik wel liggen maar tijgerde voorzichtig naar een plekje in het malse gras wat kort voor me lag. Baasje kwam terug en deed me de lijn aan. Gelukkig, deze kwelling is voorbij. De keurmeester gaf ons een krap 6je. "Ga zelf eens even met je blote kont in de brandnetels liggen, dan weet je hoe dat voelt!" Gelukkig kon de keurmeester niet horen dat ik dat dacht, het zou ons zomaar op een onvoldoende hebben komen te staan. Baasje is het wel roerend met me eens. We gaan dit ook echt niet oefenen beloofde ze mij.
De voorlaatste proef van de dag was het kort apport. Geen enkel probleem voor mij behalve dat ik wel eens een vreugdesprongetje maak met het konijn in mijn vang waardoor het beest zo lekker bungelt. Het konijn werd gegooid en ik moest wachten tot de keurmeester een tikje op de schouder van baasje gaf. Hoewel ik zat te popelen kon ik het geduld bewaren maar toen ik eenmaal gaan mocht vloog ik er op af. Ik nam het beest in de loop op en kwam lekker enthousiast terug, af en toe het konijn een stukje omhoog houdend waardoor de geur zo lekker mijn neus in kwam. Bij het baasje ging ik netjes zitten, oké wel wat langzaam maar toch, en gaf het konijn aan haar. De keurmeester gaf ons een 9 en zei dat er nog wat schoonheidsfoutjes waren. Nou het zij zo!
De laatste proef: het markeren. Baasje noemt het de dood of de gladiolen maar bij mij zijn dat toch altijd wel de gladiolen. Ik ben er goed in, al zeg ik het zelf. We hebben dat ook veel geoefend, meestal met meerdere apporten. Rechtvooruit op een flinke afstand een apport, rechts daarvan een ander apport die ik beide moest onthouden en dan eerst bijvoorbeeld het bos in om een verloren zoekopdracht te doen. Als ik dan terug kwam mocht ik de andere apporten nog halen en die had ik altijd nog goed in mijn hondenkop zitten. Nu dus een enkele markeer. Ik bleef keurig zitten en zag de eend vallen. Op het commando van baasje liep ik er recht naar toe, pakte hem op en kwam direct terug en gaf haar de eend nadat ik was gaan zitten. We kregen weer een mooie 10 en ik mocht baasje weer een "big hug" geven. Bovendien kreeg ik weer een stuk worst!
We hadden weer een B-diploma in de wacht gesleept. Dit keer met 65 punten en dat zijn er al weer 2 meer dan in Beesd! Twee proeven, Twee B's, het had slechter gekund! Baasje is superblij met mij en ik met baasje maar dat was ze ook geweest als het ergens niet goed was gegaan. We hebben samen veel lol in het veld en daar gaat het uiteindelijk allemaal om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten